Μονόπρακτα - Σκηνές - Μονόλογοι

Από αυτά τα κείμενα, τα μισά, ίσως και περισσότερα, γράφτηκαν προς το τέλος της "περίφημης" δεκαετίας του '80. Τα υπόλοιπα, σχετικά πρόσφατα, μετά από ένα μεγάλο διάστημα "αποχής". Από τα παλιά, "πειράχτηκαν" μερικά, πολύ λίγο όμως, αφού διαπιστώθηκε ότι δεν συνέτρεχε ουσιαστικός λόγος. Έτσι μπορεί κανείς και ξεχωρίζει εύκολα, από κάποια χαρακτηριστικά (όπως Ρήγκαν, το πενθήμερο, κ.α.), τα παλιά από τα νέα. Έχει σημασία αυτό; Μόνο ίσως ως αφορμή για να ειπωθεί ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν τόσο γρήγορα για κανέναν. Για κάποιους επαγγελματίες μάλιστα, θα 'λεγα δεν αλλάζουν καθόλου! Έτσι το επίθετο διαχρονικός, τουλάχιστον εδώ, έχει μια έννοια διφορούμενη, ειρωνική, σχετική. Τα θέματα και οι στόχοι επαναλαμβάνονται, κατά κάποιο τρόπο, αλλάζοντας μορφές.
Αρκετά (επτά) από αυτά τα κείμενα παρουσιάστηκαν στο θέατρο "επί Κολωνώ" το 2013 και 2014, στα πλαίσια "Σεμιναρίων υποκριτικής σε κείμενα in progress", σε διδασκαλία - σκηνοθεσία της Πέπης Μοσχοβάκου.