Εικονοκλάσματα

Μετά από μια ρηξικέλευθη και ριζοσπαστική πορεία στον ποιητικό λόγο, που μας έδωσε ποιητικές συλλογές γεμάτες από έναν γλωσσοκεντρικό λυρισμό, ο Κωνσταντίνος Καλυμνιός συγκεντρώνει σε αυτόν τον τόμο τα χαρακτηριστικότερα πεζογραφήματά του, απότοκα μιάς βαθειάς και περίπλοκης σχέσης με την ελληνική γλώσσα.

Τα διηγήματα, τα εικονοκλάσματα όπως τα επιγράφει, ωθούν την αφηγηματική του δεινότητα στις πιο οριακές και ταυτόχρονα πιο ολοκληρωμένες αποκρυσταλλώσεις της.

Ο ρυθμός των αφηγήσεων είναι άμεσος, η ατμόσφαιρα συμβολική παρά τον έντονο ρεαλισμό της, ενώ ο λόγος τους σφύζει από παντοδαπές πολιτισμικές αναφορές και ερεθιστικούς φωνητικούς επιτονισμούς.

Μια υποδόρια ροή συγκινήσεων και αντιδράσεων εμπλουτίζει την δομή τους με μία τολμηρή εικονοκλαστική αναδιάρθρωση κυρίαρχων αφηγηματικών τρόπων είτε αν εξελίσσονται ως εσωτερικοί μονόλογοι, ως ελλειπτικοί διάλογοι, είτε ως περιγραφικές διηγήσεις.

Τα κείμενα αυτά αποτελούν μία μοναδική συμβολή στην διερεύνηση των δυνατοτήτων της ελληνικής να αγγίζει τις μεταιχμιακές συνθήκες νοήματος όπως βιώνονται έξω από την μητροπολιτική Ελλάδα ενώ προσφέρονται ως αξιοσημείωτες παρεμβάσεις στην άρθρωση μιάς διαπολιτισμικής γλώσσας των συγκινήσεων.

Ο Καλυμνιός έπλασε έναν υποβλητικό και συναρπαστικό συμβολικό κόσμο που αξίζει να διαβαστεί για τους απροσδόκητους ορίζοντες που ανοίγει στην σύγχρονη λογοτεχνία μας.