Έσπασε

[...]Ένας νοητός ακροατής υπάρχει εξ αρχής, στον οποίο ο ποιητικός αφηγητής απευθύνεται και η ύπαρξη του οποίου προϋποθέτει τη συνενοχή του και συγχρόνως, τη συναθωότητά του. [...]
ΜΑΡΙΑ ΚΥΡΤΖΑΚΗ


[...] Ποίηση χαμηλόφωνη, εσωστρεφής, υπαινικτική, υποβλητική, στοχαστική, που αναδιφά ιδίως την ατομική περιοχή και αφομοιώνει τα προσωπικά βιώματα, αλλά και συνάμα, ανατέμνει τον περιβάλλοντα κοινωνικό χώρο μέσα από τη σκοπιά του συνήθως τραυματισμένου εγώ. [...]
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΓΑΡΑΝΤΟΥΔΗΣ

[...] Ο αναγνώστης υποψιάζεται – αισθάνεται θα ήταν ίσως σωστότερο να πω – ότι εισέρχεται σε έναν τόπο, για την ασφαλέστερη διάβαση του οποίου καλό θα ήταν να έχει προηγουμένως ασκήσει την ικανότητα του να διακρίνει σώματα, πράγματα και τις σκιές τους στο ημίφως. [...]
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ


[...] Ο Κώστας Καναβούρης μας αναγκάζει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη της κάθε μέρας, του νοήματος, μας προτρέπει να αρνηθούμε την ελαφρότητα του τρεμοπαίζειν της ύπαρξής μας, να χλευάσουμε την ερημιά στην οποία μας οδήγησε η ημιτελής παιδεία μας. [...]

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ


Άδηλο υλικό το ποίημα? σαν το γυαλί.
Σπάζει εκεί που δεν το περιμένεις.
?
Ο στίχος είναι μια γιορτή
Το ποίημα είναι πένθος.
?
Εμείς δεν ήμασταν στην αρπαγή,
Δουλεύαμε έξω? στα ποιήματα