Η τελευταία προειδοποίηση λόγος Α, Η απάντηση του Σπάρτακου

Το πρόσωπό της είχε ένα παράξενο, μόνιμο, σκοτεινό χαμόγελο. Της άρεσαν οι άνδρες με τα σγουρά μαλλιά γιατί ήξερε πως πίσω από το κοντύτερο σημείο του εαυτού σου βρίσκεται το μυστικό της επιτυχίας. Την έβλεπες και μονολογούσες: "Πόσο λάθος έχουν όλοι όσοι υποτιμούν τη γυναίκα". Μεγάλο. Αναπόφευκτο, ίσως. Στην ηλικία των είκοσι διάβαζα τον πρόλογο του Guy de Maupassant στο βιβλίο του Prevost, "Η ιστορία της Manon Lescaut και του Ιππότη των Grieux". "Οι λυσσασμένες προσπάθειες να δημιουργήσουμε τις γυναίκες γιατρούς, πολιτικούς, ζωγράφους, ποιητές, απέτυχαν", έγραψε πριν από 200 χρόνια... αλλά συνέχιζε με τρόπο ηρωικό: "Η γυναίκα στη Γη έχει δύο μοναδικούς ρόλους: Τη μητρότητα και την αγάπη. Πόσο μπορεί ν' αντέξει η λογοτεχνία χωρίς τη μητρότητα και την αγάπη; Φοβάμαι ότι έτσι γεννήθηκαν τα μάτια τα καυτά που έβλεπαν μπροστά τους ένα μοναδικό καθήκον, μια διακριτική ηχητική της Τέχνης, ένα μυστηριώδες ρίγος ενός χαδιού". Η νέα αυτή ηγεσία ήθελε τον αρχηγό με τα δικά της χαρακτηριστικά: Όλα στη φάση της ζωής μας έχουν ένα χαρακτήρα θηλυκό. Ο αρχηγός έπρεπε να επιβάλλεται με τη δύναμη της ματιάς του, με το χαμόγελο των χειλιών του και τη φόρμα της κίνησης του σώματός του. Πού τη βλέπετε τη βία; Υπάρχει τρόπος να λυτρωθεί η ψυχή των ηρώων; Υπάρχει τρόπος να σωθεί η Ελλάδα, η ψυχή μας, ο κόσμος ολόκληρος από τις δυστυχίες και την "ταπεινωτική" μητρότητα; Αυτή ήταν η απάντηση του Σπάρτακου όταν έκλεινε ο κύκλος της σύντομης ζωής του. Ένας έντονος διαλεκτικός ρους, μια συνεχής άσκηση ετοιμότητας για τα μελλούμενα και την επιταγή να γεννηθούμε και να μείνουμε ελεύθεροι, να δημιουργούμε και να αγγίζει η ψυχή μας τον Θεό που είναι η μετενσάρκωση της Αλήθειας. Οι ψυχές των Ανθρώπων όταν γεννιούνται αισθάνονται τη γλυκύτητα της ανθρωπότητας. Το ίδιο και τη στιγμή του αποχαιρετισμού. Ένας αυστηρός κριτής μάλλον δε θα αμφισβητήσει κατά πόσο η σκέψη είναι συγκροτημένη. Θα επιμείνει στο "διά ταύτα". Και μάλλον αυτό είναι η ουσία. Η πένα και τα χρώματα γίνονται σάλπισμα. Σάλπισμα που απελευθερώνει νέες στρατιές ανδρών και γυναικών που με ήθος και αυταπάρνηση εγκαταλείπουν τη μοναξιά τους και τη μακρά ύπνωση για να σχηματίσουν μια αλύγιστη αλυσίδα ανίκητων νέων Ηρώων.