Παρατηρήσεις πάνω στο αίσθημα του ωραίου και του υπέροχου

Στο πρώιμο αυτό έργο του γερμανού φιλοσόφου, που αποτελεί μια
"ψυχολογική" περιγραφή ορισμένων ανθρώπινων χαρακτήρων (μάλλον
από τον άμεσο φιλικό κύκλο του), στην οποία είναι αισθητή η
επιρροή του Rousseau και των Αγγλων ηθικιστών, η ανάλυση των
αισθητικών κατηγοριών (του ωραίου και του υπέροχου) χρησιμεύει
ως εισαγωγή σε μια ηθική θεωρία νατουραλιστικού και
ανθρωπολογικού χαρακτήρα, όπου η αρετή δεν θεμελιώνεται σε
θεωρητικούς κανόνες, αλλά στη συνείδηση ενός καθολικού
αισθήματος: το αίσθημα της ωραιότητας και της αξιοπρέπειας της
ανθρώπινης φύσης. Αν η Κριτική της κριτικής ικανότητας ήταν μια
απόπειρα να επιλυθεί το μείζον πρόβλημα της σύγχρονης
φιλοσοφίας, η διυποκειμενικότητα, χωρίς τη μεσολάβηση εννοιών ή
ηθικών νόμων οι Παρατηρήσεις αποτελούν ένα περιγραφικό υπόδειγμα
της σχέσης αισθητικής και ηθικής. Η αισθητική κρίση διεκδικεί
πάντοτε την καθολικότητα, καίτοι δεν είναι θεμελιωμένη σε
έννοιες, όπως η λογική κρίση, αλλά στο προσωπικό αίσθημα που
γεννά το αρμονικό παιχνίδι της νόησης και της φαντασίας.