Αθήνα, ζεις;

Δεν αποτελεί ρέκβιεμ το παρόν έργο (αν και, για να πω την πικρή αλήθεια, αρχικά προοριζόταν ως τέτοιο). Γράφτηκε για να δείξει τη μεγάλη καταστροφή που γίνηκε και αφορά την Αθήνα (ίδια εξάλλου, είναι και η πορεία και πολλών άλλων ελληνικών πόλεων). Γράφτηκε για να πει το αυτονόητο, που ξεχνούμε ή παραβλέπουμε, πως σκοτώνοντας το περιβάλλον στο οποίο ζούμε, την πόλη μας, δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά ν' αυτοκτονούμε, με τον αργό σκληρωτικό τρόπο που μας έχει επιβάλλει η σύγχρονη ζωή. Πως σκοτώνοντας την Αθήνα, σκοτώνουμε το παρελθόν μας, την ιστορία μας, σκοτώνουμε το μέλλον μας.
Οι λύσεις συνοψίζονται σε ρήξεις. Σε ρήξεις απλές, που αφορούν τον τρόπο της ζωής μας, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή μας στην πόλη και την αξία που της προσδίδουμε. Ας τις τολμήσουμε...