Φύσις έργον

Ο άνθρωπος ως ενεργός στο φυσικό σύστημα, ως μέλος στ' οργανικό γίγνεσθαι, δε μπορεί παρά ν' αποτελεί τον κύριο εκφραστή του. Ο τρόπος του εν αυτώ και γενικώς η θεώρησή του για το όλον, η φιλοσοφία του για τη ζωή, το καθορίζει.

Ευνόητα λοιπόν τα ερωτήματα που προκύπτουν κι απαιτούν, μέσα από τη σύνολη πορεία του ανθρώπου αλλά και τη μελλοντική του, απάντηση.

Τι είναι φύση; Ποια η σημασία της; Ποιο το νόημά της; Πώς ο άνθρωπος πρωτογενώς τη θεώρησε;
Ο άνθρωπος πώς εννοήθηκε στη φύση και, ως απότοκο της θεώρησής του τούτης, πώς εννόησε το φυσικό γενόμενο; Ο άνθρωπος πώς και γιατί γίνηκε κυρίαρχος;

Απαιτείται ο άνθρωπος νάχει προσαρμογή στη φυσική νομοτέλεια για να σταθεί ή αρκεί η συνείδηση για τη γη, που κάμνει αυτόν ικανό διαχειριστή στο φυσικό σύστημα; Πρέπει ο άνθρωπος νάχει αυτοτελή ενέργεια ή η ενέργειά του νάναι εξαρτημένη από το φυσικό σύστημα;

Γιατί η θεώρηση του ανθρώπου για τη φύση και γενικώς για τον κόσμο που τον περιβάλλει, μέσα από τη διαμόρφωση μιας φιλοσοφίας ζωής, τον καθορίζει στην πράξη του στο φυσικό σύστημα; Πώς ο άνθρωπος νοεί για να ενεργεί; Είναι ο άνθρωπος θετικός ή αρνητικός με το σύστημα της ζωής του;

Πώς το σήμερα, σε σχέση με την ενέργεια του ανθρώπου στη γη, εξαρτά το μέλλον της, και κατ' επέκτασιν το δικό του μέλλον; Γιατί η ευθύνη του ανθρώπου για τη γη πρέπει ν' αποτελεί κορυφαία επιδίωξή του;

Ερωτήματα βασικά, κρίσιμα, σε σχέση με τη φύση και τον άνθρωπο, με τη γη και το μέλλον της, που διερευνώνται στο παρόν πόνημα αποσκοπώντας στο να κάμνουν φανερά τα γύρα, που μας περιβάλλουν αλλά, αλί, δε βλέπονται και καταπίπτουν από τον ασυνείδητο και αλγεινό κυρίαρχο άνθρωπο!