Ο άνθρωπος του εχθρού

Ο άνθρωπος που πίστευε ότι ο φασισμός είναι ποίηση σώπασε. Μια ριπή έκοψε τη φωνή του Γάλλου συγγραφέα που ενστερνιζόταν με πάθος τη "γαλλογερμανική συνεργασία". Ως αρχισυντάκτης της δεξιάς εφημερίδας Je Suis Partout και ως μυθιστοριογράφος υπηρετούσε τους σκοπούς της γερμανικής προπαγάνδας κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενόσω ο στρατάρχης Πετέν, ως αρχηγός της κυβέρνησης του Βισί, είχε ανταλλάξει χειραψία με τον Χίτλερ στο Μοντουάρ, ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ οραματιζόταν μια εθνικοσοσιαλιστική Γαλλία, χωρίς την παρουσία εβραϊκών στοιχείων. Τα γραπτά του συνιστούσαν ολοφάνερες καταδόσεις, που οδήγησαν σε πολλές συλλήψεις Εβραίων, αλλά και Γάλλων αντιστασιακών. Με την απελευθέρωση του Παρισιού, επήλθε η περίοδος της Κάθαρσης στη Γαλλία. Οι ομάδες της αντίστασης και ο Ντε Γκολ οργάνωσαν τις δικές τους επιτροπές, οι οποίες σύστησαν ταχύτατα νέα δικαστήρια. Ο Μπραζιγιάκ κλήθηκε να απολογηθεί για τη συμπεριφορά του ενώπιον του γαλλικού λαού. Ήταν όμως πολιτικά ορθό να αποδοθούν ευθύνες σε έναν διανοούμενο για σύμπραξή του με τον εχθρό και από ποιούς;[...]

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου