Θαλασσινά και στεριανά ποιήματα

Κριτική
Πολλοί ξένοι, νεοελληνιστές και μη, ομολογούν ότι η ελληνική ποίηση στο τέλος του 20ού αιώνα βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο σε σύγκριση με την ποιητική παραγωγή άλλων χωρών της Ευρώπης. Ίσως αυτό να οφείλεται και στη μοναδικότητα και ιδιαιτερότητα της ελληνικής κοινωνίας, μια μοναδικότητα που στηρίζεται εν μέρει σε έντονες αντιφάσεις. Όπως μου έλεγε πρόσφατα εξέχων αμερικανός ποιητής που επισκέπτεται τη χώρα μας τακτικά, στην Ελλάδα η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη, έντονη και αντιφατική, που μπορείς μέσα σε μία ημέρα να ζήσεις μια ολόκληρη ζωή. Φυσικά οι ξένοι που έχουν μόνο καλά λόγια να πουν για την ελληνική ποίηση τη διαβάζουν στα ελληνικά. Αλλά και όσοι μετέχουν της ελληνικής ποίησης μέσω μεταφράσεων πιστεύουν ότι, αν η ποίηση που γράφεται σήμερα στην Ελλάδα γραφόταν σε μια άλλη, ευρύτερης απήχησης, γλώσσα, ίσως να τύχαινε μεγαλύτερης αναγνώρισης. Όπως και να έχει το πράγμα, η σύγχρονη ελληνική ποίηση αξίζει περισσότερης διεθνούς προσοχής. Αναφέρομαι βέβαια στην ελληνική ποίηση γενικώς, ανεξάρτητα αν γράφεται στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Όντας τοπικιστές, πολλοί αγνοούν την ποίηση που γράφεται από Έλληνες εκτός Ελλάδος. Μερικές συλλογές ποίησης από Έλληνες του εξωτερικού που έφθασαν στα χέρια μου δείχνουν ότι είναι αρκετοί οι συμπατριώτες μας ποιητές στα διάφορα σημεία του πλανήτη που αξίζουν της προσοχής όσων περιορίζονται στα στενά γεωγραφικά ελληνικά ποιητικά σύνορα.



Ο Ρήγας Καππάτος ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη τα τελευταία 35 χρόνια. Έχει εκδώσει έξι ποιητικά βιβλία, έχει μεταφράσει λατινοαμερικανική ποίηση στα ελληνικά και ελληνική στα ισπανικά και δημοσιογραφεί σε ημερήσια ομογενειακή εφημερίδα της Νέας Υόρκης. Έχοντας εργαστεί για χρόνια στο Εμπορικό Ναυτικό και συνδεδεμένος με φιλία με τον Νίκο Καββαδία, γύρισε με τα καράβια την οικουμένη και αποκόμισε πλούσιες εμπειρίες από όλη τη γη. Το βιβλίο του «Θαλασσινά και στεριανά ποιήματα» εστιάζεται στο πέλαγος, σε ναυτικούς που γνώρισε, σε ταξίδια, σε γοργόνες, στους πόθους και στους καημούς ναυτόπαιδων από την ελληνική επαρχία και από χώρες του Τρίτου Κόσμου, στα μυστικά περάσματα από την αγρύπνια της νοσταλγίας στη μεταρσίωση του νοήματος της ζωής.

Ντίνος Σιώτης, «ΤΟ ΒΗΜΑ», 29-04-2001