Τα σμυρνέικα τραγούδια

«Οι Ρωμιοί θα επιστρέψουν, το γράφει το Κοράνι…»
προφητεύει ο Ιμάμης της Παρούσας πριν πέσει κάτω από το κουρμπάτσι του Κεμάλ. Και πράγματι ένας Ρωμιός, ο Αλέξης, επιστρέφει κρυφά στην καμένη Σμύρνη αναζητώντας τον νεανικό του έρωτα, τη Μύριαμ, που πιστεύοντας ότι την έχει απαρνηθεί έχει τουρκέψει.

Ανταμώνουν. Μα δεν σμίγουν.

O Καρίμ, ο οσμανλής άντρας της Μύριαμ, μη θέλοντας να σταθεί εμπόδιο στην ευτυχία τους, ρίχνεται στον γκρεμό.




Ο Αλέξης φεύγει κυνηγημένος για δεύτερη φορά και η Μύριαμ στήνει το δικο της μοναστήρι στην προμηθεϊκή γη της Καππαδοκίας.




Ο μεγάλος διωγμός των χριστιανών της Ανατολίας, Ελλήνων και Αρμενίων, ξεσπάει και τότε εμφανίζεται ένας καινούργιος κορυφαίος της ανθρώπινης τραγωδίας, ο νεαρός αξιωματικός του ιππικού Ισκεντέρ, γιος της Μύριαμ. Μέσα του έχει ξυπνήσει το ρωμαίικο αίμα, μα δεν παύει να είναι και ένας πιστός ομαλής, αφοσιωμένος στο καθήκον του.



Η τραγωδία κορυφώνεται στο ποτάμι του Έβρου, όταν Αλέξης και Ισκεντέρ σταυρώνουν τα ξίφη τους και σμίγουν το αίμα τους, καθώς σωριάζονται θανάσιμα τραυματισμένοι, ο ένας επάνω στον άλλον.



10 Νοεμβρίου 1938. Ανάκτορα Ντολμά Μπαχτσέ. Ο Κεμάλ Ατατούρκ, αφήνοντας μια τρομερή κραυγή από τον πόνο που του έσχιζε τα σωθικά του, σωριάζεται νεκρός, νικημένος από την αρρώστια. Οι γιατροί τρέχουν και τον μεταφέρουν στον οντά του. Με δάκρυα στα μάτια ο καβάσης του μαζεύει από κάτω το βιβλίο που διάβαζε ο αρχηγός του. Τίτλος του: «Το αδικοχυμένο αίμα δεν στεγνώνει ποτέ».