Η Άμπωτις

ΕΡΧΟΜΑΙ ΣΠΙΤΙ

Ακούω ένα τραγούδι των νεανικών μου χρόνων,
Κλείνω τα μάτια και το δωμάτιο απλώνεται στο άπειρο,
Το σώμα μου εκρήγνυται κι αιωρείται πάνω από στάχυαδερβίσηδες,
Τα βλέφαρα κλειστά - κατάματα στον ήλιο,
Και δεν υπάρχει πόνος, ούτε θλίψη,
Τα σκέπασε η μυρουδιά του πεύκου και της ρίγανης,
Ακούω ένα τραγούδι των νεανικών μου χρόνων,
Αγάπη μου, έρχομαι σπίτι.

Σεπτέμβρης του '14

**

ΨΙΘΥΡΟΙ

Ψιθύρισέ μου θάλασσα όλες τις χάρες που μου 'χει δώσει η ζωή
Ψιθύρισέ μου θάλασσα κι όλες τις πίκρες και τον πόνο που 'χω νιώσει.
Άσε την αρμυρή ανάσα σου το μέτωπο να μου δροσίζει
Και τ' αφρισμένο χάδι σου τις αμαρτίες μου στα βράχιανα ξορκίζει.
Τ' ανταριασμένα κύματα την άγρια χαρά μου ας θεριεύουν
Και στης μπουνάτσας τη γαλήνη, μαλάκωσε τα βάσανα και τους καημούς.
Στείλε τους άνεμους, στον ουρανό σα γλαροπούλι να με πάνε
Και κλείσε στην παγωμένη αγκάλη του βυθού σου όλες τις μαύρες σκέψεις
Που σαν το σαράκι μού κατατρώγουν την ψυχή.
Ψιθύρισέ μου θάλασσα τραγούδια για χορούς που 'χω ξεχάσει
Ψιθύρισέ μου θάλασσα ένα νανούρισμα που 'χω ν' ακούσωαπό παιδί.
Κι όταν θα 'ρθεί το τέλος μου, φώναξε τ' όνομά μου δυνατά
Κι άσε τις στάχτες μου μέσα στ' απέραντο γαλάζιο τωννερών σου να 'ρθουν
Σ' έναν αιώνιο γάμο, ένα μαζί σου να γενώ.