Αντίο, καπετάνιε

Ο Δημήτρης Καραθάνος στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του γράφει:'' Ο θάνατος του Αρη Βελουχιώτη, μ' όλους τους κανιβαλικούς χορούς γύρω από το κρεμασμένο κεφάλι του, μας φαινόταν αδιανόητος! Δεν θέλαμε να το πιστέψουμε. Αργότερα, όταν έσβησαν οι αμφιβολίες, θρηνήσαμε γοερά το χαμό του χιλιοτραγουδισμένου Αρη. Δεν είμασταν μόνο εμείς οι τελευταίοι σύντροφοι του που τον θρηνήσαμε. Ήταν οι χιλιάδες καταδιωγμένοι, οι αλυσοδεμένοι στα σκοτεινά κελιά του μεταβαρκιζιανού κράτους, ο απλός λαός. Πεθαίνοντας ο Αρης έγινε πικρό μοιρολόι στα χείλη αμέτρητων μανάδων, έγινε τραγούδι αθάνατο. Σ' αυτόν τον αητό του αγώνα, που μοιράσθηκα μαζί του την τελευταία περιπέτεια της ζωής του, είναι αφιερωμένο αυτό το βιβλίο. Καταγράφω τα γεγονότα όπως τα ζούσαμε από στιγμή σε στιγμή, μέχρι που το τμήμα μας παγιδεύτηκε στη χαράδρα της Μεσούντας. Ως το αιμάτινο εκείνο σούρουπο του Ιουνίου που αποχαιρετήσαμε τον αρχηγό μας στο μεγάλο του ταξίδι για την Ιστορία και το θρύλο. ΑΝΤΙΟ, ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ, ψιθυρίσαμε, μόνο αυτό.