0
Your Καλαθι
Το σκαληνό τρίγωνο της αμαρτίας
Περιγραφή
Απόσπασμα από το βιβλίο
Πριν ακόμα ξημερώσει καλά καλά, Νοέμβριος ο μήνας κι ο καιρός, η νεοφανής αγία των οδών, Εγνατία – προσοχή διάβαση αρκούδων – μας έφερε μέσα από δεκάδες τούνελ στην ισιάδα του λιμανιού της Ηγουμενίτσας για Κέρκυρα. Του Διονυσίου Σολωμού το ενδαίτημα μνήμης μας περίμενε συνεδριάζον περί τα σεφερικά.
Εν των μεταξύ «τώρα που κάθομαι άνεργος και λογαριάζω» τα «Σχέδια για ένα καλοκαίρι» με τα «Άνθη της πέτρας…» νομίζω πως: «Γυρίσαμε πάλι στο φθινόπωρο, το καλοκαίρι σαν ένα τετράδιο που μας κούρασε γράφοντας μένει γεμάτο διαγραφές αφηρημένα σχέδια στο περιθώριο κι ερωτηματικά…»
Έτος 200… τόσο. Επιστρέφουμε αεροπορικώς μια παρέα πέντε και… νοματαίων εκ Κοζάνης, από τις Βρυξέλλες, όπου μας φιλοξένησε – δαπάνες της Ε.Ε. – ο αλήστου ανάμνησης Μιχ. Παπαγιαννάκης, ευρωβουλευτής τότε. Στον Σταθμό Λαρίσης χάνουμε το τρένο που έφυγε τα μεσάνυχτα. Το ταξί πετώντας το προλαβαίνει, τι λέω, προηγήθηκε κιόλας, στα Οινόφυτα. Μαζί με τους οικονομικούς μετανάστες επιβιβαζόμαστε στην ταχεία Αθηνών-Αλεξανδρούπολης. «Μέσα στο τρένο Γερμανίας-Αθηνών, στη Γ’ θέση…». Ένας συνταξιούχος του ΙΚΑ το πάει μέχρι Σουφλί Έβρου και πίσω. Είναι σε διακοπές κίνησης. Τίποτε όμως δεν τον βιάζει. Ο χρόνος άλλωστε είναι ένας γέροντας στην ακροποταμιά:
«Κι όμως πρέπει να τον λογαριάσουμε πως προχωρούμε
Να αισθάνεσαι δε φτάνει μήτε να σκέπτεσαι μήτε να κινείσαι…»
Πριν ακόμα ξημερώσει καλά καλά, Νοέμβριος ο μήνας κι ο καιρός, η νεοφανής αγία των οδών, Εγνατία – προσοχή διάβαση αρκούδων – μας έφερε μέσα από δεκάδες τούνελ στην ισιάδα του λιμανιού της Ηγουμενίτσας για Κέρκυρα. Του Διονυσίου Σολωμού το ενδαίτημα μνήμης μας περίμενε συνεδριάζον περί τα σεφερικά.
Εν των μεταξύ «τώρα που κάθομαι άνεργος και λογαριάζω» τα «Σχέδια για ένα καλοκαίρι» με τα «Άνθη της πέτρας…» νομίζω πως: «Γυρίσαμε πάλι στο φθινόπωρο, το καλοκαίρι σαν ένα τετράδιο που μας κούρασε γράφοντας μένει γεμάτο διαγραφές αφηρημένα σχέδια στο περιθώριο κι ερωτηματικά…»
Έτος 200… τόσο. Επιστρέφουμε αεροπορικώς μια παρέα πέντε και… νοματαίων εκ Κοζάνης, από τις Βρυξέλλες, όπου μας φιλοξένησε – δαπάνες της Ε.Ε. – ο αλήστου ανάμνησης Μιχ. Παπαγιαννάκης, ευρωβουλευτής τότε. Στον Σταθμό Λαρίσης χάνουμε το τρένο που έφυγε τα μεσάνυχτα. Το ταξί πετώντας το προλαβαίνει, τι λέω, προηγήθηκε κιόλας, στα Οινόφυτα. Μαζί με τους οικονομικούς μετανάστες επιβιβαζόμαστε στην ταχεία Αθηνών-Αλεξανδρούπολης. «Μέσα στο τρένο Γερμανίας-Αθηνών, στη Γ’ θέση…». Ένας συνταξιούχος του ΙΚΑ το πάει μέχρι Σουφλί Έβρου και πίσω. Είναι σε διακοπές κίνησης. Τίποτε όμως δεν τον βιάζει. Ο χρόνος άλλωστε είναι ένας γέροντας στην ακροποταμιά:
«Κι όμως πρέπει να τον λογαριάσουμε πως προχωρούμε
Να αισθάνεσαι δε φτάνει μήτε να σκέπτεσαι μήτε να κινείσαι…»
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
