Ποτέ πια πόλεμος!

Τα αφηγήματα που περιέχονται στο βιβλίο αυτό είναι χρονικά, τα οποία αναφέρονται κυρίως στην εποχή της ναζιστικής κατοχής της Ελλάδας (1941-44) και στον εμφύλιο πόλεμο (1946-49) ο οποίος επακολούθησε.
Μερικά από τα αφηγήματα αυτά εξιστορούν γεγονότα που τα έζησα ο ίδιος στα βουνά της Πίνδου και στην πεδιάδα της Θεσσαλίας, όταν ήμουν μικρό παιδί. Αποτελούν προσωπικά βιώματα και μαρτυρίες.
Στο πρώτο μέρος - ενότητα των 12 αφηγημάτων προβάλλει, ανάμεσα στις άλλες βαρβαρότητες των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής, η τραυματική εμπειρία που δοκίμασα, όταν είδα να καίγεται το γενέθλιο ορεινό χωριό μου, η Μεσοχώρα Τρικάλων.
Το δεύτερο μέρος αποτελείται από άλλη μία 12άδα αφηγημάτων και σημαδεύεται από εξιστορήσεις σχετικές με την περίοδο του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, όπως ήταν το διαβόητο παιδομάζωμα που έκαναν οι αντάρτες. Δηλαδή, η δια της βίας απαγωγή και εκτόπιση πάνω από 28.000 Ελληνοπούλων σε χώρες του «σιδηρού παραπετάσματος». Τότε και ο ίδιος κινδύνευσα να οδηγηθώ εκεί, γλίτωσα όμως, Χάρη σε ένα τέχνασμα.
Ελπίζεται ότι η γεύση που θα αφήσουν στους σημερινούς αναγνώστες τα αφηγήματα αυτά, ιδιαίτερα των δύο πρώτων ενοτήτων, δεν θα είναι τόσο πικρή, όσο εξακολουθεί να είναι γι' αυτόν που έζησε τα γεγονότα αυτά και τα περιέγραψε. Γι' αυτό στις περιπτώσεις και των δύο πρώτων ενοτήτων το κραυγαλέο και τρανταχτό σύνθημα είναι: Ποτέ πια πόλεμος!