Καντιανή δεοντοκρατία και θανατική ποινή

Η ηθική σκέψη του Καντ, με χαρακτηριστικό γνώρισμα την παραγωγή ηθικών κανόνων με αναφορά σε αιτήματα πρακτικής ορθολογικότητας, αποτέλεσε μια ρηξικέλευθη θεωρία στο πεδίο της ηθικής φιλοσοφίας. Εντούτοις, υφίσταται ένα ιδιαίτερο σημείο εντός της, το οποίο συνεχίζει να δημιουργεί σοβαρά ερμηνευτικά ερωτήματα: πρόκειται για την ανταποδοτική θεωρία της ποινής που υιοθετεί ο Καντ, η οποία φτάνει μέχρι σημείου υπεράσπισης της θανατικής ποινής και που φαίνεται κατά κάποιον τρόπο ασύμβατη με τα υπόλοιπα ηθικά προτάγματα του Γερμανού φιλοσόφου. Αυτό το μεγάλο ζήτημα είναι κατά βάση το υπό εξέταση αντικείμενο του παρόντος έργου. Ειδικότερα, η έρευνα προσανατολίζεται, μεταξύ άλλων, στα εξής ερωτήματα:

-Μπορεί η δεύτερη διατύπωση της κατηγορικής προσταγής να είναι συμβατή με το αίτημα του Καντ για την επιβολή της θανατικής ποινής σε περιπτώσεις ανθρωποκτονίας;
-Τι εννοεί ο Καντ λέγοντας ότι «το δίκαιο της ανταπόδοσης καθορίζει την ποσότητα και την ποιότητα της ποινής με μεγαλύτερη ακρίβεια συγκριτικά με το σύστημα του σωφρονισμού»;
-Με ποιους τρόπους προσπαθεί ο Καντ να λύσει τα προβλήματα της αναλογικότητας της ανταποδοτικής ποινής;

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μία εισαγωγή στην ποινική σκέψη του Καντ, που απευθύνεται τόσο σε εκείνους που ερευνούν την καντιανή θεωρία του δικαίου όσο και σε εκείνους που -γενικότερα- επιζητούν να ασχοληθούν με αυτή την πλευρά της καντιανής φιλοσοφίας, η οποία δεν είχε προσεγγιστεί από την ελληνική βιβλιογραφία μέχρι σήμερα.

Πρόλογος: Ευάγγελος Βενιζέλος