Παρατηρώντας τις απολαύσεις των άλλων

Η αφή στον σύγχρονο κόσµο θεωρείται ένα εξελικτικό κατάλοιπο, καθώς ο ρόλος της στην κοινωνικοποίηση του είδους µας έχει παραγκωνιστεί. ?εν ψηλαφούµε τις απολαύσεις των άλλων· τις παρατηρούµε, τις κοιτάζουµε.

Η άνοδος των σεξουαλικών υποκουλτούρων επανέφερε στο προσκήνιο ερωτήµατα σχετιζόµενα µε το σώµα και το status του στην κοινωνία της µετανεωτερικότητας. Η προβληµατοθεσία του παρόντος δοκιµίου εκκινεί από τη φύση του σώµατος για να καταλήξει στην πραγµάτευση της σωµατικότητας στον κινηµατογράφο (που µετά την δεκαετία του ’70 παρουσιάζει περισσότερο «υλικά» το σώµα, εγκιβωτίζοντας µια «εξουσιαστική» παρά µια «κριτική υψηλότητα»), στα προϊόντα κινηµατογραφηµένης πορνείας κ.ο.κ. Στοιχειοθετείται έτσι µια θεωρητική προσέγγιση τόσο για το σώµα και τις κινηµατογραφικές εκφάνσεις του, όσο και για την ιδέα της πρόσληψης των στοιχείων που αυτό εγκιβωτίζει από εµάς, τους θεατές του. Με αυτόν τον τρόπο συγκροτείται µια σειρά ερωτηµατοθεσιών, οι οποίες σχετίζονται µε ζητήµατα, όπως το εάν µπορεί να υπάρξει µια «καλλιτεχνική πορνογραφία», ποιο είναι το status του σώµατος κατά τη φιλµική εγγραφή και µεταγραφή του στον νεώτερο και σύγχρονο κινηµατογράφο (π.χ. στο κίνηµα του “cinemaducorps” ή στον κινηµατογράφο των Γκασπάρ Νοέ, Λαρς φον Τρίερ, Πιερ Πάολο Παζολίνι κ.ά.) και πώς αυτό προκαλεί θεασιακές απολαύσεις.