Το δημοτικό τραγούδι

Γλώσσα δε σ’ έχω για σπαθί, δε σ’ έχω για τουφέκι,

Σ’ έχω να κλαίς το δίκιο σου, να κλαίς το μερτικό σου

Το δημοτικό τραγούδι, σε αντίθεση με πολλές τρέχουσες «απομυθοποιητικές» θεωρίες, που επιθυμούν να το αντιμετωπίσουν ως «ένα μόνο τραγούδι», είναι εν τέλει το βίωμα του ελληνικού λαού ως προς τη θέση του στον κόσμο.

…Aποδίδει, με τον πιο ολοκληρωμένο τρόπο, τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής ιδεολογίας, το «συναμφότερο» του εθνικού μας χαρακτήρα. Ενός χαρακτήρα που έχει διαμορφωθεί σε μια πορεία χιλιάδων χρόνων, μέσα από περιπέτειες, μεταπτώσεις και αλλαγές, που ελάχιστοι ιστορικοί λαοί έχουν γνωρίσει.

Το γεγονός πως σήμερα, σε μια εποχή καθολικής παρακμής του ελληνισμού, αυξάνεται το ενδιαφέρον για το δημοτικό τραγούδι, από ένα αυξανόμενο τμήμα των νέων, ενώ πολλαπλασιάζονται και οι σχετικές μελέτες, εκτός από τη διαχρονική αξία του, καταδεικνύει πως, όταν ένας πολιτισμός, αγγίζει κυριολεκτικά τα όρια της επιβίωσής του, τότε εγκύπτει στα βαθύτερα στρώματα της ταυτότητάς του, για να βρει ίσως και τη δύναμη μιας νέας ανάτασης.