Ιστορίες για παρίες

Πολλά ήταν τα παράπονα του κόσμου από τον Λαοκράτη. Καταρχήν, αντικατέστησε τις επιδείξεις μόδας με θεατρικές παραστάσεις, μετέτρεψε τα στριπ κλαμπ σε λέσχες φιλοσοφικών συζητήσεων και αναζητήσεων και όλα τα καφενεία -όπως και τα εμπορικά κέντρα- μηδενός εξαιρουμένου σε βιβλιοθήκες. Πώς να μην του διαμαρτυρηθεί ο κόσμος ύστερα, με "το πάθος για χυδαία και πρόστυχα μωρά, είναι δυνατότερο απ' όλα τ' αγαθά" και το "στη φωτιά ο Μπόρχες και ο ζάκιας ο Κοκτώ, καβάλα έρχεται η φώτιση σα δεις κάνα ποπό"; Τα ιδρύματα πολιτισμού και εκπαίδευσης μόνο τη γλίτωσαν. Και όμως, αυτό που πόνεσε περισσότερο τον λαό ήταν οι ριζικές αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν στα τηλεοπτικά προγράμματα όλων των σταθμών. Ριάλιτι σόου, πρωινάδικα και εκπομπές ενασχολούμενες με τις προσωπικές στιγμές των σελέμπριτις, έδωσαν τη θέση τους σε ντοκιμαντέρ ιστορικού περιεχομένου, επιμορφωτικές εκπομπές και ταινίες κάτι περίεργων σκηνοθετών.
"Με Γκοντάρ η ώρα περνάει πληκτικά, επιταγή επιστροφής στα μεσημεριανά", ήταν η οργισμένη αντίδραση των πολιτών.