Η Αριστερά υπό το μηδέν

Ήμουν και παραμένω μαρξιστής, όρο που προτιμώ να χρησιμοποιώ από τον όρο "αριστερός", που επίσης χρησιμοποιώ, αφού ο όρος "μαρξιστής" προσδιορίζει ακριβέστερα την ιδεολογική θέση μου και την οπτική γωνία απ' όπου βλέπω, κρίνω και επικρίνω την Αριστερά συνολικά και τα κόμματά της ειδικά.
απέναντι σε αυτή την άθλια και ζοφερή πραγματικότητα το εργατικό κίνημα στέκεται μουδιασμένο, η Αριστερά όλων των τάσεων και αποχρώσεων παρακολουθεί αμήχανη τα τεκταινόμενα, αναλύει και σχολιάζει τα γεγονότα αντί να πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις. Και τα τρία ρεύματα του εργατικού κινήματος βρίσκονται σε καθοδική πορεία, παρά τις επιμέρους παροδικές εξάρσεις τους.
Ό,τι ενώνει, στα λόγια τουλάχιστον, την Αριστερά είναι η κοινή στάση με λανθασμένη θεώρηση σε μια σειρά από ζητήματα, είναι η ταυτότητα απόψεων και θέσεων παντελώς λανθασμένων μπροστά σε κρίσιμα προβλήματα της εποχής μας. Η ενότητα της Αριστεράς - πολυπόθητο όραμα - πραγματοποιείται δυστυχώς μόνο στη χειρότερη βάση, στην εσφαλμένη αντιμετώπιση εκ μέρους των πολλών προβλημάτων που βασανίζουν τους Έλληνες πολίτες, χωρίς να δίνει η Αριστερά μια πειστική και ικανοποιητική απάντηση για τη λύση αυτών των προβλημάτων.