Από την φιλοσοφική στην θεολογική έννοια της δικαιοσύνης

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Ι. ΟΙ ΝΕΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ (322 π.Χ.)
ΙΙ. Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΟΜΙΛΙΑΣ
1. Ο νόμος της χάριτος και της αγάπης
2. Αποδέκτες της νέας δικαιοσύνης – Ο Μακαρισμός των πτωχών
Α. Θεολογική προσέγγιση
Β. Φιλοσοφική προσέγγιση
ΙΙΙ. ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΤΩΧΩΝ: Ο χριστιανικός υπαρξισμός του Soren Kierkegaard Από την φιλοσοφική
1. Η ρηξικέλευθη αφετηρία του Kierkegaard: Το Είναι ως ταυτόσημο όχι με την νόηση αλ –
λα με την πίστη
2. Ο Αβραάμ ως «ο πατήρ πάντων των πιστευόντων»
3. Ο «Δον Κιχώτης» του Θερβάντες ως μυθιστορικός «ιππότης της πίστεως»
4. Το υπέρλογο της πίστεως στον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκι
5. Η πνευματική παράδοση των «διά Χριστόν σαλών»
6. «Θεία τρέλα» και «δαιμονιακό παράδοξο»
7. Λογοτεχνικές εκφράσεις του δαιμονιακού παραδόξου
Α. Ο «Βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ΄» του Σαίξπηρ
Β. Ο Κυρίλωφ στους «Δαιμονισμένους» του Ντοστογιέφσκι
Γ. Ο «Μύθος του Σισύφου» του Καμύ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΟΝΟΜΑΤΩΝ