Ο παράνομος εαυτός του ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Το καινούργιο μυθιστόρημα ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους μυθιστοριογράφους, του δύο φορές τιμημένου με Βραβείο Booker Αυστραλού συγγραφέα Πήτερ Κάρεϋ, το οποίο γνωρίζει τη θερμότατη υποδοχή της κριτικής.

Ήρωάς του, ο μικρός Τσε, γιος ριζοσπαστών ακτιβιστών φοιτητών του Χάρβαρντ, ο οποίος μεγαλώνει με τη νεοϋρκέζα γιαγιά του απομονωμένος από τον κόσμο, τη δεκαετία του '70. Ώσπου θα εμφανιστεί μια νέα γυναίκα και, μαζί της, σύντομα ο Τσε θα ανακαλύψει τον "παράνομο εαυτό του", καθώς και ότι τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται...






ΚΡΙΤΙΚΗ



ΔΕΚΑΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΑΥΣΤΡΑΛΟΥ ΠΙΤΕΡ ΚΑΡΕΪ ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ ΕΝΑ ΕΠΤΑΧΡΟΝΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΑΚΙ, ΤΟΝ ΤΖΕΪΣΕΛΚΙΡΚ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ, ΘΥΜΑ ΜΙΑΣ ΙΔΙΟΤΥΠΗΣ ΑΠΑΓΩΓΗΣ, ΣΕ ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ.

Ο μικρός Τζέι στην πραγματικότητα λέγεται Τσε. Γεννήθηκε το 1964 χωρίς ποτέ να μάθει ποιοι ήταν οι πραγματικοί γονείς του. Η πλούσια γιαγιά του τον μεγάλωσε ανάμεσα στο πολυτελές διαμέρισμά της, στην Παρκ Άβενιου, και στη λίμνη Κενόζα, σε μια υπέροχη εξοχή τύπουΟυώλντεν. Η γιαγιά Σέλκιρκ δεν άντεχε να έχει έναν εγγονό με όνομα επαναστάτη ούτε μια κόρη χίπισσα που κατέληξε με μια συμμορία, τον «Πυρήνα», να ληστεύει τράπεζες. Ο μικρός Τσε δεν είδε ποτέ τον καταζητούμενο πατέρα του, του απαγορευόταν να ανοίγει την τηλεόραση και μόνον ένας δεκαεξάχρονος φιλαράκος στην πολυκατοικία τους, ο μαοϊκός Κάμερον, ήξερε ότι η μάνα του ήταν μια πρώην ακτιβίστρια και νυν λησταρχίνα των πόλεων. Ένα πρωινό, στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, μια ψηλή γυναίκα με ινδικά κολιέ έρχεται να τον παραλάβει από το διαμέρισμα για μια μικρή βόλτα.

Σπουδαία μέρα να γνωρίσεις τη μητέρα σου. Όμως καθώς φεύγουν τίποτε δεν θυμίζει μια μικρή οικογενειακή έξοδο. Η μητέρα τηλεφωνεί κάπου και αλλάζει τα σχέδιά της. Ξαφνικά βρίσκονται στη Φιλαδέλφεια και στην Καλιφόρνια και από εκείμε πτήση υπερατλαντική- στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Στο δωμάτιο ενός μοτέλ ο Τσε, ανοίγοντας την πολυπόθητη τηλεόραση, αντικρύζει τη φατσούλα του, διάσημη πια και αναζητούμενη. Τι είχε συμβεί στο μεταξύ; Η αληθινή μητέρα του Τσε, η Σούζαν, είχε ζητήσει να δει τον γιο της για λίγες ώρες. Η μάνα της, που είχε αναλάβει νομικά την κηδεμονία του εξώγαμου, το αποδέχθηκε και μάλιστα φρόντισε να της στείλει ένα μπουκάλι άρωμα Σανέλ! Η «μητέρα» ήταν άνθρωπος της εμπιστοσύνης τους. Όταν ήταν μωρό ο Τσε τον φρόντιζε. Όμως η «μητέρα», η Ντάιλ, είναι πια βοηθός καθηγήτρια της Αγγλικής Φιλολογίας, διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Βασάρ και έχει παρατήσει τις παλιές παρέες των ριζοσπαστών που πέρασαν στην παρανομία. Ξαφνικά η Ντάιλ συνειδητοποιεί ότι η φίλη της η Σούζαν τη χρησιμοποίησε για να πάρει πίσω το παιδί της. Μόνο που δεν πρόλαβε να συναντηθούν στη Φιλαδέλφεια γιατί καθ΄ οδόν η Σούζαν διέπραξε μια ληστεία και βρέθηκε νεκρή με τη βόμβα στο χέρι. Η Ντάιλ απέμεινε με το παιδί, κατά λάθος απαγωγέας, και απευθύνθηκε σε γνωστούς του κυκλώματος. Ο εκπρόσωπος των Φοιτητών για μια Δημοκρατική Κοινωνία στο Χάρβαρντ την έπεισε ότι στην Αυστραλία θα της παρείχαν προστασία και ασφάλεια. Μια Αυστραλία που εξακολουθούσε να είναι χώρα υποδοχής και υπόθαλψης παρανόμων και καταζητουμένων.

Κατά βάθος το μυθιστόρημα είναι η ιστορία της Ντάιλ και του Τσε, της Άννας Ξένου και του γιου της νεκρής πια φίλης της. Γιατί η Ντάιλ (από το dialectics) είναι ελληνικής καταγωγής. Πολύ νωρίτερα στην ιστορία λέει ένα «efharisto». Ο πατέρας της ήταν ένας Έλληνας λαϊκός τύπος που πολέμησε στο αντάρτικο στη Μακεδονία και ύστερα μετανάστευσε στην Αμερική στήνοντας μια επιχείρηση με λουκάνικα. Η σχέση τους ήταν πάντα καλή, η κόρη μελέτησε, σπούδασε αλλά και εισχώρησε στα φοιτητικά κινήματα με αποτέλεσμα, πάνω στο άνθος της καριέρας της, να βρεθεί καταζητούμενη για την απαγωγή ενός νέου αγοριού. Και όμως η Άννα κι ο μικρός αναπτύσσουν μεταξύ τους μια όμορφη σχέση. Εκείνη του διαβάζει Τζακ Λόντον και Μαρκ Τουέιν, τον προστατεύει, τον σφίγγει στην αγκαλιά της, ενώ έξω λυσσομανάνε οι θύελλες. Όσο ο μικρός θα συνειδητοποιεί ότι η Άννα δεν είναι η αληθινή μητέρα του τόσο περισσότερο θα την αποδέχεται και θα εξαρτάται συναισθηματικά από αυτήν. Θα παίζει με τους μικρούς χίπηδες των κοινοβίων και θα τους λέει φανταστικές και ευρηματικές ιστορίες, όπως τα παιδιά στον Άρχοντα των Μυγών.



Θεόδωρος Γρηγοριάδης

"Τα Νέα"/ "Βιβλιοδρόμιο", 25.4.2009