Η κρίση και η έξοδος

Πρόλογος: Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος Εισαγωγή: Στέλιος Παπαθεμελής



Η εκκλησία ήρθε τρίτη στη σειρά των στόχων. Αλλά εδώ μαίνεται η τρικυμία. Όπως όμως λέει ο ιερός Χρυσόστομος "μαινέσθω η θάλασσα, πέτραν διαλύσαι ου δύναται"! Σήμερα υπάρχουν πραγματικά γεγονότα που υποχρεώνουν την ηγεσία της εκκλησίας να σπεύσει αμελλητί σε μιαν εγγυημένη διαδικασία κάθαρσης σε βάθος και έκταση.
Δεν έλειψαν εκείνοι που εζήλωσαν δόξαν Μεγάλου Ιεροεξεταστή που διαπρέπει ειδεχθή εγκλήματα στο όνομα του Χριστού και βαυκαλίζεται ότι "διορθώνει" το έργο του.

Δεν μας διαφεύγει ότι το έθνος και η χώρα είναι στόχος πολλαπλών απειλών. Η νέα τάξη σχεδιάζει ανακατάξεις και αναθεωρήσεις στον ευρύτερο περίγυρό μας. Οι σχεδιασμοί αυτοί έχουν κόστος σταθερότητας, ασφάλειας και συνόρων. Τα αφεντικά δεν το κρύβουν ότι θέλουν να το μετακυλίσουν σε μας. Εδώ έγκειται η βαθύτερη αιτία των τεκταινομένων των ημερών. Όταν το έθνος έχει υψηλό αγωνιστικό φρόνημα, αυτοπεποίθηση και ψυχολογία νίκης, θα αντισταθεί. Αν λεηλατήσουν το φρόνημα του λαού, αν τραυματίσουν ηθικά εκείνους που μπορούν να το εμπνεύσουν, εμφανίζοντάς τους ως ενόχους κακουργημάτων και καθιστώντας τους παντελώς αναξιόπιστους, τότε έχουν πετύχει τους στόχους τους.

Η ορθόδοξη εκκλησία είναι για πολλούς αλλοεθνείς και ετερόδοξους, αλλά κυρίως για τους νεοταξίτες, ένας ασύμβατος σκληρός πυρήνας, βαθιά προσηλωμένος στη παράδοση και στις διαχρονικές αξίες ζωής. Και επομένως δυσάλωτος.