Ο άγγελός μου ήταν έκπτωτος

«Τα φτερά των αγγέλων είναι φτιαγμένα από μνήμες», μας αποκαλύπτει ένας πρώην άγγελος.
Δέκα άγγελοι αμαρτάνουν. Χάνουν τα φτερά τους και τις μνήμες τους και πέφτουν σ' ένα απομακρυσμένο νησί, στο τέλος του προηγούμενου αιώνα. Εκεί αρχίζουν να ζουν σαν μοναχοί. Ο ένας απ' τους μοναχούς ερωτεύεται μια γυναίκα που πάσχει από αμνησία. Μέσα απ' αυτό τον απαγορευμένο έρωτα, που διώκεται συνεχώς, ξαναβρίσκουν και οι δυο σιγά σιγά τα χαμένα κομμάτια. Όμως ο θάνατος παραμονεύει παντού στο νησί. Συμπλέκεται με τον έρωτα με τρομακτική ένταση, καθώς όλα γύρω πεθαίνουν. Κι ο κόσμος των αγγέλων περιμένει.

Ένας έκπτωτος άγγελος και μια άστεγη τρελή μπαίνουν στη διαδικασία της αγάπης. Προοδευτικά, καθώς όλο και πιο πολύ αγαπιούνται, ξαναβρίσκουν τις μνήμες τους. Ο θάνατος όμως θερίζει, η επιδημία εξαπλώνεται και πρέπει να φύγουν όσοι άγγελοι απέμειναν, χωρίς την Αριάδνη, η βάρκα είναι μικρή. Ο Σίμων θα μείνει δίπλα στην Αριάδνη, θα θυσιάσει τη ζωή του για μια γυναίκα. Τότε εμφανίζεται η μυστήρια μορφή που έσπειρε τον θάνατο, έρχεται να ξαναπάρει πίσω τον Σίμωνα στο άστρο του, να τον αποκαταστήσει. Του λέει: «Μας απέδειξες το ανέφικτο: ότι ο δρόμος για το άστρο των αγγέλων μπορεί να περάσει μέσα από την πραγματική ζωή». «Χάρη στην αγάπη».
Φ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (ΤΟ ΒΗΜΑ)