Το αγλαότεχνο τυπογραφείο των αδελφών Ταρουσόπουλου

"Στο τυπογραφείο που ανακάλυψα, μετά το μεσημεριανό φαΐ. Αξιοπρόσεχτος τόπος. Στην άκρη του Νέου Φαλήρου, μια παλιά πόρτα σκουριασμένη στη ρίζα του βράχου της Καστέλας. Τριγύρω βάρκες βγαλμένες στη στεριά, αναποδογυρισμένες. […] Καθώς μπαίνεις, συναίσθημα ερημιάς· αυλή άδεια· μόνο, δεξιά, ένα πελώριο κλουβί, με φως ακουάριου, γεμάτο εξωτικά πουλιά: ο καρδινάλιος με την κόκκινη σκούφια, τα πράσινα παπαγαλάκια, το ρομαντικό μαβί πουλί. Ώς την κορφή του βράχου, κλιμακωτά, διάφορες οικοδομές που καταλήγουν στο σπίτι των Ταρουσόπολων. Το τυπογραφείο, μέσα, το ίδιο ύφος σκιερής ερημιάς και τάξης, σα μοναστήρι."

Έτσι περιέγραφε τον Φεβρουάριο του 1940 ο Σεφέρης το τυπογραφείο του Στέφανου Ν. Ταρουσόπουλου. Μια εβδομάδα πριν είχε δώσει εδώ για τύπωμα το Τετράδιο Γυμνασμάτων. Δεν ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε το ιδιότυπο αυτό τυπογραφείο. Ήδη δύο βιβλία του Στρατή Δούκα είχαν βγει εκεί από τα χέρια καλλιτεχνών, το Εις εαυτόν το 1930 και η δεύτερη έκδοση της Ιστορίας ενός αιχμαλώτου το 1932.

Για το τυπογραφείο αυτό, όπου και ο ίδιος ο Κάσδαγλης ξεκίνησε τις "πρώτες δοκιμές στη διακονία του βιβλίου" μιλάει, σε ύφος σχεδόν εξομολογητικό. Αναμνήσεις, διηγήσεις, φωτογραφίες ανθρώπων και μηχανών και εξωφύλλων και εσωφύλλων και άλλων τυπογραφικών εργασιών ζωντανεύουν εδώ ένα κόσμο που στην κιβωτό του ταξίδεψε συγγραφείς και καλλιτέχνες, εκδότες και βιβλιοπώλες, τυπογράφους, στοιχειοθέτες, πιεστές, λιθογράφους, τσιγκογράφους, βιβλιοδέτες, βοηθούς και μαστόρους, και αναγνώστες …