0
Your Καλαθι
Μάης του 68: Η Ρωγμή
Παράρτημα: Είκοσι χρόνια μετά
Έκπτωση
40%
40%
Περιγραφή
«Οι πάντες θέλουν να κατονομάσουν το συμβάν που συγκλόνισε τη γαλλική κοινωνία, οι πάντες προσπαθούν να το αναγάγουν σε κάτι γνωστό, οι πάντες επιδιώκουν να προβλέψουν τις συνέπειές του. Δίνουν άρον-άρον ερμηνείες, θα ήθελαν να αποκαταστήσουν την τάξη, αν όχι στα πράγματα, τουλάχιστον στη σκέψη. Θα ήθελαν να ξεχάσουν τον αιφνιδιασμό που προκάλεσε, να ξανακολλήσουν τα λόγια τού σήμερα με τα λόγια τού χθες και να επωφεληθούν άμεσα από την Αφορμή, σαν πλιατσικολόγοι μετά από σεισμό. Θα ήθελαν να βουλώσουν τη ρωγμή εκεί που στέκονται. Μάταια…»
(Κλοντ Λεφόρ, «Η νέα αταξία»)
«Η σημασία των γεγονότων των τεσσάρων τελευταίων εβδομάδων ξεπερνά με το βάθος της και τις βέβαιες επιπτώσεις της τη σημασία των προγενέστερων αγώνων στη Γαλλία ή αλλού. Κι αυτό όχι μόνο λόγω των εννιά εκατομμυρίων εργατών που απεργούν επί είκοσι μέρες αλλά, προπάντων, εξαιτίας του ποιοτικά νέου περιεχομένου
του κινήματος. Προηγούμενα και σπέρματά του μπορούμε να βρούμε σε επαναστάσεις του παρελθόντος – στην παρισινή Κομμούνα, στο 1917, στην Καταλονία του 1936, στη Βουδαπέστη του 1956. Είναι όμως η πρώτη φορά που σε μια σύγχρονη γραφειοκρατική καπιταλιστική κοινωνία ξεσπά μπροστά στα μάτια όλων και διαδίδεται στον κόσμο όχι πια η διεκδίκηση, αλλά η πιο ριζοσπαστική επαναστατική κατάφαση. Πρέπει να χωνέψουμε ψύχραιμα αυτή την ιδέα: όποια κι αν είναι η συνέχεια, ο Μάης του ’68 έχει εγκαινιάσει μια νέα περίοδο της παγκόσμιας ιστορίας.»
(Κορνήλιος Καστοριάδης, «Η προδρομική επανάσταση»)
«Σε αντίθεση με όσους υποβίβασαν τον Μάη του ’68 στην ασημαντότητα, σε αντίθεση με όσους είδαν σε αυτόν τους τρεις πρώτους χτύπους της επικείμενης επανάστασης, εμείς, ο Καστοριάδης, ο Λεφόρ κι εγώ, διαγνώσαμε στο ομώνυμο βιβλίο μας ότι άνοιξε μια ανεπανόρθωτη ρωγμή κάτω από την ίσαλο γραμμή της κοινωνικής μας τάξης. Και, με αυτή την έννοια, ο Μάης μπορεί να θεωρηθεί μια στιγμή περάσματος, ένα Πάσχα. Από αυτήν, ένα ολόκληρο απωθημένο, ένα ολόκληρο ασυνείδητο, ένα ολόκληρο περιθώριο, μια ολόκληρη ανάγκη, μια ολόκληρη λίμπιντο ξεχύθηκαν μπροστά.»
(Εντγκάρ Μορέν, «Μάηδες»)
(Κλοντ Λεφόρ, «Η νέα αταξία»)
«Η σημασία των γεγονότων των τεσσάρων τελευταίων εβδομάδων ξεπερνά με το βάθος της και τις βέβαιες επιπτώσεις της τη σημασία των προγενέστερων αγώνων στη Γαλλία ή αλλού. Κι αυτό όχι μόνο λόγω των εννιά εκατομμυρίων εργατών που απεργούν επί είκοσι μέρες αλλά, προπάντων, εξαιτίας του ποιοτικά νέου περιεχομένου
του κινήματος. Προηγούμενα και σπέρματά του μπορούμε να βρούμε σε επαναστάσεις του παρελθόντος – στην παρισινή Κομμούνα, στο 1917, στην Καταλονία του 1936, στη Βουδαπέστη του 1956. Είναι όμως η πρώτη φορά που σε μια σύγχρονη γραφειοκρατική καπιταλιστική κοινωνία ξεσπά μπροστά στα μάτια όλων και διαδίδεται στον κόσμο όχι πια η διεκδίκηση, αλλά η πιο ριζοσπαστική επαναστατική κατάφαση. Πρέπει να χωνέψουμε ψύχραιμα αυτή την ιδέα: όποια κι αν είναι η συνέχεια, ο Μάης του ’68 έχει εγκαινιάσει μια νέα περίοδο της παγκόσμιας ιστορίας.»
(Κορνήλιος Καστοριάδης, «Η προδρομική επανάσταση»)
«Σε αντίθεση με όσους υποβίβασαν τον Μάη του ’68 στην ασημαντότητα, σε αντίθεση με όσους είδαν σε αυτόν τους τρεις πρώτους χτύπους της επικείμενης επανάστασης, εμείς, ο Καστοριάδης, ο Λεφόρ κι εγώ, διαγνώσαμε στο ομώνυμο βιβλίο μας ότι άνοιξε μια ανεπανόρθωτη ρωγμή κάτω από την ίσαλο γραμμή της κοινωνικής μας τάξης. Και, με αυτή την έννοια, ο Μάης μπορεί να θεωρηθεί μια στιγμή περάσματος, ένα Πάσχα. Από αυτήν, ένα ολόκληρο απωθημένο, ένα ολόκληρο ασυνείδητο, ένα ολόκληρο περιθώριο, μια ολόκληρη ανάγκη, μια ολόκληρη λίμπιντο ξεχύθηκαν μπροστά.»
(Εντγκάρ Μορέν, «Μάηδες»)
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
