Τρεις μέρες και ένα τρίτο

επιτύμβια

αυτή η ελιά αγαπήθηκε πολύ
από ανθρώπους που δεν είχαν ησυχία



εδώ βρίσκεται μία λίμνη
λίμνη είναι επειδή δεν σκέφτηκε ποτέ



εδώ βρίσκεται ένα δέντρο
δέντρο σημαίνει «μόνο του»



για τα ποτάμια δεν υπάρχουν επιτύμβιες στήλες
η φρίκη τους είναι δική μου



επιθυμία καδραρισμένη απ’ τον ορίζοντα
μόλις κολύμπησα

η γεωμετρία του ελλείμματος
αν αφαιρέσεις την πληρότητα μιας υπόσχεσης
είναι
ένα οποιοδήποτε ημικύκλιο
σαν
προφίλ αγκαλιά φεγγαράκι
κοίλο θεάτρου χαμόγελο αυτάκι
σαν μια ευθεία σε απόγνωση
η κυριολεξία της απεύθυνσης
είναι να ισιώνω
επανορθώνοντας το λόγο μου
προς εσένα

η εποχή της εικόνας
ξεκίνησε κάπου εκεί
με τις πλάκες του σινά
έκτοτε κανένας θεός δε βλέπει
δεδομένου ότι η όραση έχει παραδοθεί
στη γνώση κι η γνώση
στον άνθρωπο
ισμαήλ όμως θα πει
ο θεός ακούει
κι εσύ είσαι
η άχνα σου
το τραγουδάκι μου
κι ο λυγμός μας

ο βράχος κι ο γράφων
δένεις μια λέξη στην αρχή
και κινάς σε ευθεία
τεντωμένο σχοινί
για το γκρέμι του στίχου
ο λόγος μένει ψηλά
βράχος-ξεπροβόδισμα
στο κενό σου