Καταφύγιο

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να διευκρινίσω φίλοι μου, είναι πως οι ιστορίες που θα διαβάσετε είναι ένα κράμα φαντασίας και πραγματικότητας.
Όπως όλες οι ιστορίες που φτιάχνουν οι άνθρωποι άλλωστε, οι οποίες για να υπάρξουν, πρέπει συνήθως ν’ ακροβατούν ανάμεσα και στους δύο αυτούς ‘’κόσμους» .
Οι συγκεκριμένες όμως χρειάζονται σίγουρα περισσότερες «εξηγήσεις», καθώς αναφέρονται σε καταστάσεις υπαρκτές και οι «ήρωες» τους στηρίζονται σε πρόσωπα συγκεκριμένα – αν και όχι πάντα ανθρώπινα.
Συνεπώς θα πρέπει εξ αρχής να δηλώσω, πως αφορμή για τούτες τις ιστορίες στάθηκαν κάποιες προσωπικές εμπειρίες, που αποκόμισα στα – λίγα σχετικά – χρόνια που συμμετείχα σαν εθελόντρια στο Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων.
Το ΕΚΠΑΖ είχε πάντα την έδρα του στην Αίγινα, όμως η δράση του απλωνόταν σ’ ολόκληρη την Ελλάδα κι έτσι πολύ συχνά χρειαζόταν κάποιος εθελοντής για να παραλάβει τα πληγωμένα ζώα και να φροντίσει να φτάσουν ως το νησί.
Εμπειρίες ζωής, εξαιρετικά πολύτιμες για μένα, αλλά και ιδιαίτερα οδυνηρές πλέον – καθώς αυτή η τόσο σπουδαία οικολογική και ομαδική δράση, που κάποτε συγκέντρωνε εθελοντές από την Ευρώπη ως την Αυστραλία, βρίσκεται πια ορφανή και μετέωρη.
Με τις εγκαταστάσεις να ρημάζουν , τα ανάπηρα αγριοπούλια και τα ζώα – που ακόμα βρίσκουν εκεί καταφύγιο – χωρίς καμμιά φροντίδα και τον άνθρωπο που δημιούργησε το Κέντρο εξόριστο από το ίδιο του το σπίτι.
Θύμα διχασμών ή συμφερόντων, φιλοδοξιών ή νομικίστικων
ελιγμών, το γεγονός είναι πως το ΕΚΠΑΖ σήμερα χρειάζεται να βρει τρόπους για να συνεχίσει να υπάρχει – και να προσφέρει καταφύγιο στα «άλλα πλάσματα της Γης», με την Ψυχή και την Αγάπη που πάντα έδινε απλόχερα ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε και ξεκίνησε αυτή την «δράση». Αυτόν τον «άθλο» για να είμαι ακριβής…!
Από την προσωπική μου εμπειρία, γνωρίζω πόσο πολλά προσέφερε σε όλους μας.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, οφείλω να ξεκαθαρίσω σαφέστατα πως:
Α) Οι ήρωες των ιστοριών, μπορεί να βρίσκουν αφορμή σε συγκεκριμένα πρόσωπα , που κάποτε ίδρυσαν και λειτούργησαν ένα «καταφύγιο», αλλά είναι ήρωες φανταστικοί. Οι ιστορίες τους εδώ, είναι προϊόν μυθοπλασίας και προέρχονται απολύτως από τον δικό μου «φανταστικό κόσμο».
Β) Κάποια περιστατικά που περιγράφονται είναι πραγματικά, το ίδιο και κάποια από τα ζώα, που αναφέρονται με τα ονόματα τους.
Αυτή η «τυχαία» και εθελοντική συμμετοχή μου στο ΕΚΠΑΖ, μου έχει προσφέρει εμπειρίες μοναδικές – που δεν μπορώ και δεν θέλω να ξεχάσω. Πάντα ελπίζω να τα καταφέρει και να συνεχίσει να υπάρχει αυτό το καταφύγιο και μακάρι τούτο το βιβλίο να μπορέσει να συμβάλλει έστω και λίγο σ’ αυτό. Το εύχομαι από καρδιάς.
Γ) Οι αναφορές σε νομικά και λοιπά σχετικά ζητήματα, μπορεί να στηρίζονται σε κάποιες βασικές «αρχές», αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν πληροφορίες που ισχύουν. Περιγράφονται. απλώς για να εξυπηρετήσουν τις δικές μου «φανταστικές πλευρές» της ιστορίας.
Δεν ξέρω αν έχω καταφέρει να αποδώσω στο χαρτί κάποιες από τις βαθιές συγκινήσεις που έζησα στα χρόνια της εθελοντικής μου συμμετοχής στο ΕΚΠΑΖ, αλλά πραγματικά, πολύ θα ήθελα να μπορέσω να μεταδώσω στον αναγνώστη έστω και λίγες από τις πολύτιμες εμπειρίες που μου έδωσαν τα γεράκια, οι γλάροι, ο ψαραετός, ο γύπας ο Καλάζνικωφ και κάμποσα ακόμη υπέροχα πλάσματα που είχα την τύχη να μεταφέρω, κάποιες φορές να τα περιθάλψω για ένα βράδυ στο σπίτι μου και να τα «γνωρίσω».
Εννοείται πως τα όποια έσοδα αυτής της έκδοσης με αφορούν, θα διατεθούν στο ΕΚΠΑΖ και στον Γιάννη Πουλόπουλο – μαζί με τον θαυμασμό και τις ευχαριστίες μου.
Καλή ανάγνωση…!
Ρένα Κατσάνη