Εγώ ο προβοκάτορας, ο τρομοκράτης

Οι δεκαετίες του 1960 και του 1970 σημαδεύονται, στην παγκόσμια ιστορία του αριστερού κινήματος, από τη δράση του Τσε Γκεβάρα στη Λατινική Αμερική και από τους "αντάρτες των πόλεων" στην Ευρώπη. Με το βιβλίο του "Εγώ ο προβοκάτορας, ο τρομοκράτης" ο Στέργιος Κατσαρός καταθέτει την προσωπική του μαρτυρία σχετικά με το μεγάλο και "απαγορευμένο" ζήτημα της ένοπλης δράσης.

Είναι η πολιτική διαδρομή ενός εργάτη, στελέχους της ελληνικής αριστεράς, που δίνει τη δική του εκδοχή για την περίοδο της "θύελλας και της ορμής" από τη δεκαετία του 1960 ίσαμε τη μεταπολίτευση. Γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο, η ζωντανή αυτή αφήγηση μας μεταφέρει από τη Νεολαία Λαμπράκη και τα οδοφράγματα των Ιουλιανών το 1965 στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου το 1967 και την παρανομία, και από την Κούβα, στην οποία ο Κατσαρός βρέθηκε ως... ναυαγός λίγο μετά το θάνατο του Τσε Γκεβάρα, στην Τήνο και στις παράνομες επαφές στο σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά... Η δεύτερη αυτή περίοδος της παρανομίας θα τον οδηγήσει στις φυλακές του Κορυδαλλού και της Αίγινας, ύστερα από την καταδίκη του σε ισόβια κάθειρξη από τη Χούντα. Η μεταπολίτευση και η επιστράτευση κλείνουν έναν κύκλο και σηματοδοτούν έναν ιδιότυπο "αποχαιρετισμό στα όπλα".

Το κείμενο αυτό έρχεται να φωτίσει μια σημαντική περίοδο της πρόσφατης νεοελληνικής ιστορίας, όχι από τη θέση του ιστορικού ή του απλού παρατηρητή, αλλά μέσα από τη ματιά ενός αγωνιστή με ενεργό συμμετοχή στα γεγονότα. Κι αυτή η ματιά δεν εξαντλείται στην περιγραφή των επαναστατικών τάσεων και οργανώσεων της αριστεράς, ούτε περιορίζεται στο ρόλο της βίας στη σύγχρονη ιστορία· πού και πού προχωράει βαθιά, για να κοιτάξει τις σχέσεις των ανθρώπων μέσα στα κινήματα - στις οργανώσεις, στο πεζοδρόμιο, στις φυλακές.