Της Μοιρασμένης Πατρίδας

Η Κύπρος, που εδώ και 61 χρόνια- από τις 16 Αυγούστου 1960- αποτελεί ένα δικοινοτικό ανεξάρτητο κράτος, μέλος του ΟΗΕ, του Συμβουλίου της Ευρώπης και άλλων διεθνών οργανισμών, έχει μια μακραίωνη ιστορική διαδρομή, που σημαδεύτηκε, λόγω της στρατηγικής της θέσης, από μεγάλες περιπέτειες: κατακτήσεις, πειρατικές επιδρομές και άλλα σημαντικά γεγονότα και ανατροπές, με αποκορύφωμα τη μεγάλη τραγωδία του 1974, που προκάλεσαν στο νησί το πραξικόπημα της ελληνικής Χούντας και της κυπριακής ΕΟΚΑ Β', και η τουρκική εισβολή που ακολούθησε. Ως αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής, η Κύπρος, αν και ενταγμένη από το 2004 στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παραμένει εδώ και 47 χρόνια μοιρασμένη, με το βόρειο μέρος της (36% των εδαφών της) να βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι σημαντικό επίσης να αναφερθεί ότι, στα χρόνια πριν από το 1974, οι κάτοικοι της Κύπρου, Ελληνοκύπριοι (82%) και Τουρκοκύπριοι (18%), μαζί με τις άλλες μικρότερες κοινότητες που είχαν ενταχθεί μετά την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας (1960) στην ελληνοκυπριακή κοινότητα (Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι), παρά τις κατά καιρούς εντάσεις και συγκρούσεις που προκαλούσαν οι εκατέρωθεν εθνικιστικές-εξτρεμιστικές δυνάμεις, ζούσαν ειρηνικά κι αδελφωμένα. Βρίσκονταν μάλιστα διάσπαρτοι σε όλο το νησί, σε μικτά ή αμιγή χωριά και πόλεις, προσπαθώντας, με πολύ κόπο και μόχθο, να οικοδομήσουν τη νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία, στη διακυβέρνηση της οποίας συμμετείχαν αναλογικά, με βάση το Σύνταγμα, οι δύο μεγάλες κοινότητες, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι (μέχρι τις διακοινοτικές ταραχές του 1963, οπότε οι Τουρκοκύπριοι αποχώρησαν από την κυβέρνηση).
Τα συγκλονιστικά γεγονότα του 1974 είχαν ως αποτέλεσμα -εκτός από την προσφυγιά, τους χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους και την ανυπολόγιστη οικονομική καταστροφή- την ανακοπή της ειρηνικής πορείας της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αναγκαστική μετακίνηση των Τουρκοκυπρίων στο βόρειο μέρος του νησιού, όπου από το 1983 οι κατοχικές αρχές έχουν ανακηρύξει μονομερώς την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», που δεν έχει ίσαμε σήμερα τύχει οποιασδήποτε διεθνούς αναγνώρισης. Η Κύπρος παραμένει για 47 χρόνια μια μοιρασμένη πατρίδα, με χιλιάδες από τους κατοίκους της, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, να είναι πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα και να ζουν καθημερινά με την ελπίδα και το όραμα της επανένωσης και της ειρηνικής συνύπαρξης. [...]

Από τον πρόλογο του συγγραφέα