Το Πνεύμα το Ορθόδοξον είναι το αληθές. Ο Χριστός είναι το παν

Το μικρό αυτό βιβλίο και ο ψηφιακός δίσκος που το συνοδεύει περιέχουν τέσσερεις συνομιλίες του Γέροντος Πορφυρίου. Οι δύο πρώτες έγιναν με κάποιους νέους που είχαν ελκυσθεί από τις ανατολικές θρησκείες. Η τρίτη με κάποιους φίλους που τον συνόδευαν σ’ ένα εξωκκλήσι στην Εύβοια. Καί η τέταρτη με κάποιους αγιορείτες πατέρες.

Στην πρώτη, που έγινε από το τηλέφωνο τον Σεπτέμβριο του 1989, ο Γέροντας αρχίζει απαγγέλλοντας το «Πιστεύω», δηλώνοντας έτσι κατηγορηματικά και αναμφισβήτητα ότι είναι ορθόδοξος χριστιανός και ότι δεν έχει καμιά σχέση με τις άλλες θρησκείες και διδασκαλίες, μερικοί οπαδοί των οποίων τον σέβονταν ως δάσκαλο. Οι επισκέπτες, με τους οποίους έγινε αυτή η συζήτηση, είναι απ’ αυτούς που τον σέβονταν και τον αγαπούσαν πολύ και που ακόμη τον αγαπούν. Γιά να μη νομίσουν όμως ότι, επειδή τους δεχόταν με αγάπη (όπως δεχόταν όλους άλλωστε), παραδέχεται και τις πεποιθήσεις η έστω τις αναζητήσεις τους, τους εξηγεί με σαφήνεια ότι μόνο «το πνεύμα το ορθόδοξον είναι το αληθές» και ότι «τα άλλα είναι πνεύματα πλάνης». Κατά τη διάρκεια της συζητήσεως αυτής ο Γέροντας αναπτύσσει μερικές σπουδαίες αλήθειες της πίστεώς μας, που είναι χρήσιμες για όλους μας.

Η δεύτερη είναι συνέχεια της πρώτης σε άλλη μέρα.

Η τρίτη έγινε τον Ιούλιο του 1988 στις 3 τα ξημερώματα μέσα σ’ ένα ερημοκκλήσι της Εύβοιας.Ο Γέροντας Πορφύριος τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του συνήθιζε να φεύγει από το Ησυχαστήριό μας στο Μήλεσι, όπου νοσηλευόταν, και να πηγαίνει σ’ ένα ερημικό μέρος στην Εύβοια προς την πλευρά του Αιγαίου, συνοδευόμενος από ένα–δύο πρόσωπα που τον εξυπηρετούσαν, διότι ήταν τυφλός και ανήμπορος. Εκεί έμενε κάθε φορά δύο-τρεις και σπάνια περισσότερες μέρες. Επειδή δεν υπήρχε κατάλυμα, διανυκτέρευε πολλές φορές σ’ ένα ερημοκκλησάκι η σ’ ένα ειδικά διαμορφωμένο νοσοκομειακό αυτοκίνητο. Στούς ανθρώπους που ήταν μαζί του μιλούσε συχνά για την πνευματική εν Χριστώ ζωή και αυτοί από ζήλο και αγάπη κατέγραψαν μερικές φορές με μαγνητόφωνο τα λόγια του. Από τις μαγνητοφωνημένες αυτές συνομιλίες λείπουν συχνά η αρχή η το τέλος, γιατί το μαγνητόφωνο δεν ήταν πάντα πρόχειρο. Ένα από τα ωραία κομμάτια που διασώθηκαν μ’ αυτό τον τρόπο, περιλαμβάνεται σ’ αυτήν την έκδοση με τον τίτλο «Ο Χριστός είναι το Παν».

Στην τέταρτη, που έγινε στις 17-4-1989, ο Γέροντας Πορφύριος συνομιλεί με μια ομάδα μοναχών του Αγίου Όρους, οι οποίοι του είχαν φέρει για προσκύνηση τεμάχιον Τιμίου Ξύλου από τον Σταυρό του Κυρίου. Ένας τρίτος επισκέπτης, που προσήλθε κι αυτός να προσκυνήσει, ηχογράφησε το μέρος της συνομιλίας στο οποίο παρευρέθη. Επειδή υπήρχε διαθέσιμος χρόνος στον ψηφιακό δίσκο, περιελάβαμε στην έκδοση και το «Πιστεύω» όπως το απήγγειλε ο ίδιος, καθώς και ένα από τα αγαπημένα του τροπάρια που το ψάλλει ο ίδιος. (Καί τα δυό σε ηχογράφηση τελείως πρόχειρη του 1973). Αυτά προσφέρονται για να γίνει αντιληπτή η μεγάλη προσοχή στην ακρίβεια της εκφωνήσεως του «Πιστεύω» και η καρδιακή συμμετοχή στο ψαλλόμενο τροπάριο.Ο Γέροντας Πορφύριος, συνιστούσε με πολλή θέρμη να προσέχομε πολύ την ακρίβεια και την ορθοφωνία της αναγνώσεως των εκκλησιαστικών ψαλμών και αναγνωσμάτων και να έχομε καρδιακή συμμετοχή στα νοήματα και τα συναισθήματα των εκκλησιαστικών ύμνων.