Εύθετος χρόνος

ΚΡΙΤΙΚΗ




Πρόκειται για αξιόλογα ποιήματα του Δημήτρη Κάββουρα, του αθόρυβου πατρινού πνευματικού δημιουργού, ο οποίος με τη σημαντική προσφορά του στην ποίηση και στην πεζογραφία συμβάλλει στην πολιτιστική εξύψωση της Πάτρας. Ο τόμος περιέχει πέντε ποιητικές ενότητες, οι οποίες με τη σειρά τιτλοφορούνται: «Το φύλλο», «H χτένα», «Πεσσοί», «Εν στάσει», «Επιμύθια». Στα «Επιμύθια», που θυμίζουν τις παραινέσεις του Ισοκράτη, θα βρούμε σύντομα διατυπωμένες «συμβουλές»: για την ελπίδα, την επιείκεια, τη βιασύνη, την εμπιστοσύνη, την προσπάθεια, την απλοχεριά κ.ά. «Δίνε. Κι όσο/ δε μετανιώνεις γι' αυτό/ ο τόκος τρέχει». «Μην υψώνεις τη φωνή. / Αυτοί που διαβάζουν τη σκέψη σου/ σ' ακούνε». «Αφού ανακαλύφθηκαν φωτιά, τροχός, μοχλός, / άλλο δε μένει παρά να προσέχεις, / να μη βιάζεσαι και να προσπαθείς».

Οι «Πεσσοί» είναι και αυτοί τρίστιχα (52 συνολικά), όπου ο ποιητής εκφράζει διάφορα συναισθήματα ή κάποια γνώμη. Θέματα: ο έρωτας, η γυναίκα, η φιλία, ο συναισθηματικός κόσμος του ποιητή κ.ά. Γενικά, το ακατέργαστο υλικό που υπάρχει μέσα του ο Κάββουρας το επεξεργάζεται κάθε φορά με άλλον τρόπο, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει άλλοτε «επιμύθιο», άλλοτε «πεσσό», ή άλλο ποίημα, μικρό ή μεγάλο σε έκταση. Στην ενότητα «Εν στάσει» η έκφρασή του είναι πιο αναλυτική, δεν δεσμεύεται όπως στις προηγούμενες. Στο «Φύλλο» μετράμε 102 ποιήματα. Εδώ, όπως και στα προηγούμενα, ο φιλοσοφικός στοχασμός συμπλέκεται συχνά με το λυρικό στοιχείο και εκφράζονται με αμεσότητα και ζεστασιά. Αρκετά ποιήματα αυτής της συλλογής είναι σαν γνωμικά ανεπτυγμένα· κάποια κινούνται γύρω από την έννοια του χρόνου και άλλα έχουν ως θέμα τη φτώχεια ή τα πλούτη ή τη φιλαργυρία. Το ποίημα «Κάθοδος», ως δείγμα, όπου εκφράζεται η πραγματικότητα με αξιοπρόσεκτες παρηχήσεις: «Κανένας θάνατος δεν είναι ακαριαίος. /Κανένα τέλος δεν είναι κεραυνοβόλο, αφού/ πριν πέσει η αυλαία/ έχουν συμβεί πολλά επί σκηνής/ που το προετοιμάζουν: χωρισμοί, ατυχίες, κακοί χειρισμοί. / Ετσι αφοπλισμένος, φτωχός/ κατεβαίνεις στον τάφο, τελικά ο μισός/ μετά από τόσες απώλειες/ για να συναντήσεις το άλλο μισό/ που έχει ήδη προπορευτεί».

Στα 25 ποιήματα της ενότητας «H χτένα», το λυρικό στοιχείο είναι κυρίαρχο. H πρόσκαιρη απουσία της γυναίκας είναι η αιτία της έμπνευσης. Τα γενικά χαρακτηριστικά της ποίησης του Δημήτρη Κάββουρα είναι, όπως είπαμε, ο φιλοσοφικός στοχασμός, η αμεσότητα και η ζεστασιά. Και ακόμη, η ευθύτητα στην έκφραση των συναισθημάτων του. Ο ποιητής απλώνει το χέρι του να πιάσει το χέρι του συνανθρώπου, να πάνε μαζί φιλοσοφώντας για τη ζωή, να του υποδείξει το σωστό ή να του εξομολογηθεί. Και νιώθει ο συνάνθρωπος-αναγνώστης ικανοποίηση και χαρά από αυτή την επικοινωνία.



Κώστας Αθανασόπουλος (φιλόλογος)

Το ΒΗΜΑ, 06/08/2006