Πλατεία ευκαλύπτων

Λυρισμός προερχόμενος κατευθείαν από τις στοές του ορυχείου της καρδιάς και όπως η καρδιά κουρδίζεται και αποκουρδίζεται, με τον ίδιο τρόπο και τα ποιήματα. Η βάσανος του έρωτος, προθάλαμος, προτού η γνωριμία η αβέβαιη γίνει βασανιστήριο, εμμονή του ανεκπλήρωτου, θυσίας απόπειρα και θυσιαστηρίου έδρα. Καθώς θροΐζουν του ευκαλύπτου τα φύλλα, ξερά και χλωρά αναμίξ, έτσι θροΐζουν και τα συναισθήματα της χαράς και της λύπης ομού κι εκεί ανάμεσα, σε μία γραμμή επέρχεται η ποίηση ως λαχτάρα να διασωθεί αυτό που εν τέλει δεν διασώζεται από την τύρβη της καθημερινότητας.

Επιστροφή στην πλατεία Ευκαλύπτων, επιστροφή εις το χρόνο τον παρελθόντα, που φωταυγεί το παρόν, όταν δεν δύνασαι να το βαστάξεις, γιατί είναι βαρύ και εσύ με το βάρος βαραίνεις περισσότερο. Πόσο μάλλον όταν η απουσία του άλλου φυτεύει στο μέρος της καρδιάς μια λεπτή του πόνου βελόνα, που όλο την αφαιρείς κι αυτή εκεί επιμένει, πυρωμένη, στα σιγοκαίοντα κούτσουρα της μοναξιάς αναβοσβήνει.

ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 14/12/2001