Αι ελληνίδες εταίραι εν τω ινδικώ δραμάτι

Η πα­ρούσα δι­α­τριβή τού Α. Ν. Κε­φαλ­λη­νού –με­ρος ευ­ρυ­τε­ρης δι­α­τρι­βης του– ει­ναι γραμ­μένη σε βατή κα­θα­ρεύ­ουσα γλώσσα καί α­πο­τε­λεί­ται από ο­κτω α­ρι­θμη­με­νες ε­νο­τη­τες, πλην της πρω­της μη α­ρι­θμη­με­νης πού λο­γι­ζε­ται ως βρα­χυς προ­λο­γος η ει­σα­γω­γικό ση­μεί­ωμα.

Η δι­α­τριβή ει­ναι ευ­συ­νο­πτη, πε­ρι­ε­κτι­κω­τατη, α­κο­λου­θού­μενη από ση­μαν­τική –ξένη καί ελ­λη­νική– βι­βλι­ο­γρα­φία καί α­να­φο­ρες. Ο ρυ­θμος της γλωσ­σας ει­ναι ζω­η­ρος. Στο τε­λος τού κει­με­νου ση­μει­ω­θη­καν λε­ξεις του πού ση­μερα ε­χουν πε­ρι­πε­σει σχε­δον σε α­χρη­στία η πού χρη­σι­μο­ποι­ούν­ται σπα­νίως, ο­πως «ε­πη­γα­γεν», «ε­πη­νε­χθεί­σαν», «α­σμε­νος» κ.λπ., οι ο­ποίες ερ­μη­νεύ­ον­ται.

Στην πα­ρούσα με­λέτη ο συγ­γρα­φέας α­πο­δει­κνύει με θε­με­λι­ω­μένα στοι­χεία α­τραν­ταχτα, ότι το Θε­α­τρικό Δράμα ει­ση­χθη στην Ιν­δική από το καλ­λι­τε­χνικό ε­πι­τε­λείο τού Μ. Α­λε­ξαν­δρου, καί μα­λι­στα από τις Ελ­λη­νι­δες Ε­ταί­ρες, διά της Νέας Κω­μω­δίας.

Την θρι­αμ­βευ­τική πο­ρεία τού Α­λε­ξαν­δρου α­κο­λού­θη­σαν πλη­θος εμ­πο­ρων, ι­α­τρων, μου­σι­κων, σο­φων, ι­στο­ρι­κων, φι­λο­σο­φων, παν­τος ει­δους καλ­λι­τε­χνων, ε­πι­στη­μο­νων, έτσι πού καί ο «πο­λυς Humboldt» κα­θως τον λέει ο Κε­φαλ­λη­νος, α­πο­κα­λεσε την εκστρα­τεία αυτή «Ε­πι­στη­μο­νική Α­πο­στολή». Μετά από κάθε νίκη τού στρα­τού α­κο­λου­θού­σαν γι­ορ­τες, α­γω­νες καί θε­α­ματα. Σα­φως δε θε­α­τρι­κες πα­ρα­στα­σεις κα­θως καί ο Πλού­ταρ­χος μαρ­τυ­ρεί καί πού α­να­φε­ρει ο Κε­φαλ­λη­νος στην 4η ε­νο­τητα της με­λε­της του: «Ο­ταν ε­φτασε (ο Α­λε­ξαν­δρος) στα Εκ­βα­τανα της Μη­δίας καί τα­κτο­ποί­ησε τις ε­πεί­γου­σες υ­πο­θε­σεις, πάλι δι­ορ­γα­νωσε θε­α­τρι­κες πα­ρα­στα­σει
Πρόλογος: Βασίλης Νούσιας