Ο μπούφος που δεν μπορούσε να κάνει μπου

Η κυρία Μπούφου καθάρισε το λαιμό της για να τραβήξει την προσοχή του γιού της, κι έκανε: «Μπου!» Ο Μπουφάκος την κοίταξε περίεργα και δεν είπε τίποτα. Η κυρία Μπούφου καθάρισε ξανά το λαιμό της και επανέλαβε: «Μπου!» Ο Μπουφάκος την κοίταξε με απορία.
Ο κύριος Μπούφος φτερούγισε ανυπόμονα και είπε: «Γιε μου, επανέλαβε μετά τη μητέρα σου: "Μπου!"».
Ο Μπουφάκος άνοιξε το στόμα του, πήρε βαθιά αναπνοή και, καθώς η κυρία Μπούφου κι ο κύριος Μπούφος περίμεναν όλο λαχτάρα, είπε: «Μπα;»


Ο μπούφος που δεν μπορούσε να κάνει μπου περιέχει τέσσερις ιστορίες που μας βοηθούν να συλλογιστούμε πάνω σε θέματα τα οποία απασχολούν την ανθρώπινη ψυχή. Γραμμένες σε μορφή παραμυθιού που μπορούν να διαβαστούν και από παιδιά, αυτές οι ιστορίες μας βοηθούν να κατανικήσουμε τις φοβίες, τις ανησυχίες και τις αμφιβολίες μας. Το μήνυμά τους είναι σαφές: αν γεμίσουμε την ψυχή μας με αγάπη, δεν περισσεύει χώρος για το φόβο...





ΚΡΙΤΙΚΗ



Τέσσερις ιστορίες περιέχει το βιβλίο των Ρόμπερτ Φίσερ και Μπεθ Κέλι. Ιστορίες ευφρόσυνες και ευφυείς. Και γεμάτες από τη γλύκα των απλών πραγμάτων και από τη σοφία των αθώων ψυχών που, άθελά τους, βρίσκονται αιχμάλωτες ενός κόσμου είτε αδιάφορου και υστερόβουλου είτε απομακρυσμένου από τις τοποθεσίες όπου η αληθινή ζωή βλασταίνει σφύζοντας, και θάλπει όνειρα και αισθήματα -το αληθινό κέρδος του ανθρώπου.

Οι ήρωες και στις τέσσερις αυτές ιστορίες είναι λευκές ψυχές, ανέγγιχτες από την τύρβη, ακατατόπιστες γύρω από τα διαδραματιζόμενα και τις δοσοληψίες της αγοράς, που επεκτείνεται καθημερινώς ξεπουλώντας τα πολύτιμα σκεύη της ζωής. Ομως τα ανυποψίαστα αυτά πλάσματα κατορθώνουν και παραμένουν ωραία όπως στο ξεκίνημά τους και μονολόνι πλανήθηκαν στις «αγορές» του κόσμου τίποτα δεν στάθηκε ικανό να τα αλλάξει. Και έτσι διατήρησαν αυτά που έμαθαν να τιμούν: την αλήθεια τους και τη γενναιότητα να παραμένουν αυτό που είναι κόντρα στη μαζική σκέψη και στις επιταγές. Αφόβητοι ενώ οι άλλοι δείλιαζαν και συρρίκνωναν τις επιθυμίες τους μπροστά σε ό,τι τους είχε επιβληθεί. Ευφάνταστοι, σε ένα πλήθος που είχε λησμονήσει τα άλματα του νου.

Τελικώς, δρόμους ψυχής και απλωσιές ζωής σκιαγραφούν οι πρωταγωνιστές αυτών των ιστοριών, που είναι γραμμένες σαν παραμύθι και όπου μέσα από μια γλυκύτατη γραφή υπογραμμίζεται και διακριτικά εγκωμιάζεται η εμμονή στους στόχους, το κυνήγι του ονείρου, η ανυποκρισία, το αίσθημα.

Ακόμα αξιοσημείωτο -και απολαυστικότατο- είναι το χιούμορ που περιτρέχει όλες τις σελίδες. Απόλαυση επίσης για τον αναγνώστη και η μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη.

Ο μικρούλης «Μπούφος που δεν μπορούσε να κάνει μπου» εκδιώχτηκε από τη φυλή του του δάσους διότι δεν μπορούσε να κελαηδήσει σαν τους άλλους μπούφους. Με δάκρυα στα μάτια πήρε το δρόμο της εξορίας, που τελικώς ήταν μια θητεία στην αγάπη και στην αυτογνωσία. Αφού, με συντροφιά έναν φίλο, αποφάσισαν να στραφούν σ' ένα επάγγελμα, περιπλανήθηκαν, πείνασαν, γέλασαν, πάγωσαν και κουράστηκαν, έπαθαν και έμαθαν, όπως ακριβώς γίνεται στη ζωή πέρα από τα όρια που χαράζει ο φόβος. «Τώρα υπάρχει πολύς φόβος στη ζωή των ανθρώπων... Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κολλημένοι στα καλούπια τους...» άκουσε μια μέρα, και εν συνεχεία: «Η αγάπη είναι πολύ ωραία σταδιοδρομία...» και αυτήν τελικά ακολούθησε ο νεαρός μπούφος. Ελεύθερος να μιλήσει τη δική του γλώσσα, να πλεύσει στα δικά του όνειρα...

Πολύ ωραία ιστορία είναι κι «Ο Πιο Μικρός Μικρός Πεταλούδος», ο οποίος ανήκε σ' ένα είδος πεταλούδας που ζει μια μέρα μοναχά. Αλλά ο ονειροπόλος πεταλούδας μέσα σ' αυτή τη μέρα έζησε μια αιωνιότητα. Με ταξίδια (του νου), ευωδιές και χρώματα από λουλούδια εξωτικά, με το σκίρτημα της αγάπης, το χορό με την καλή του, την έκσταση του έρωτα, τη γνώση, τον πόνο του αποχωρισμού...

Αλλά και οι άλλες δύο ιστορίες διαβάζονται με ευχαρίστηση και συγκίνηση, έχουν όμορφες εικόνες και λαμπρές σκέψεις, και πάντοτε το φίνο χιούμορ τους ως εργαλείο επισήμανσης.

Στα ελληνικά από τις εκδόσεις OPERA κυκλοφορεί και ο «Ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία», του Ρόμπερτ Φίσερ. Το συνιστούμε ανεπιφύλακτα.



ΕΛΕΝΗ ΣΑΡΑΝΤΙΤΗ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 02/01/2004