Τηλέμαχος

«...Κι αυτή, με τις όμορφα πλεγμένες κοτσίδες, η νύμφη Καλυψώ, τον είδε πεσμένο στην αμμουδιά,κουβαριασμένο, με το ένα χέρι λυγισμένο αφύσικα πίσω από την πλάτη του, το άλλο τυλιγμένογύρω απ' το πόδι του. Ποτέ της δεν είχε ξεκολλήσει απ' τη σκιά. Αλλά γι' αυτόν το 'κανε.Ουρλιάζοντας έσκισε τρέχοντας την ηλιόλουστη παραλία, λες και περνούσε μέσα από φωτιά.Ουρλιάζοντας, έσυρε τον αναίσθητο άντρα πάνω στην άμμο ως τον ίσκιο· λαχανιάζοντας καιβαριανασαίνοντας, τον έσυρε ανάμεσα στους θάμνους ως τη σπηλιά της, τον δρόσισε με γάλα κιεκείνος ξύπνησε. Έβρεχε τα μαλλιά της μέσα στο γάλα και δρόσιζε το δέρμα του, που είχε σκάσειαπ' τ' αλάτι, απ' την άμμο και τον ήλιο. Και φυσώντας το να στεγνώσει τον τύλιξε ολόκληρο,απ' την κορφή ως τα νύχια, σε μια μαλακή, ελαστική μεμβράνη - σαν εκείνη που χρόνια πριν είχεδει να σκεπάζει το μικρό του γιο, αμέσως μετά τη γέννα, όταν η μαμή του τον έδωσε να τονκρατήσει στα χέρια του, αυτός ο πατέρας...»

Ο συγγραφέας αναπλάθει το μύθο της Οδύσσειας μεταφέροντάς τον στη σύγχρονη πραγματικότητα.Η διήγησή του είναι ένα εντυπωσιακό παιχνίδι, στο οποίο αντλεί υλικό όχι μόνο από τηνΟδύσσεια αλλά και από τον πλούτο της παγκόσμιας λογοτεχνίας.