Στο δωμάτιο

Το δωμάτιο ενός ετοιμοθάνατου αποτελεί το σκηνικό του ομότιτλου διηγήματος της συλλογής. "Ολα γίνονταν μέσα σ' εκείνο το δωμάτιο" που μοναδικό λόγο ύπαρξης είχε να στεγάσει το σώμα ενός ανθρώπου που είχε ήδη "φύγει", που είχε διαλέξει να μείνει απαθής μπροστά στις ζωογόνες ακτίνες του ήλιου που γλιστρούσαν πάνω του και τον φώτιζαν. Στην "Περπατούρα" "το σύρσιμο της παντόφλας και η νυχτικιά που πέφτει προς τα μπρος σαν κοιλιά εγκυμονούσα" άθελά τους προμηνύουν τον επικείμενο θάνατο της ηλικιωμένης γυναίκας που ζει εξαρτημένη από τις φροντίδες της κόρης της. Οι ήχοι και τα αντικείμενα καταλήγουν να αποκτούν διαφορετική σημασία και διάσταση, κακοί προάγγελοι της μοίρας. Η "Στέλλα" στα νιάτα της υπήρξε καλλονή αλλά και αφορμή για να σταματούν τα κοριτσίστικα παιχνίδια γύρω της. Και όχι μόνο αυτό. Η ομορφιά της μαγνήτιζε τα παιδικά βλέμματα που στρέφονταν με δέος πάνω της. Η δύναμη της περιγραφής, η χυμώδης γλώσσα και η λιτή γραφή της Μαρίας Κέντρου-Αγαθοπούλου την καθιστούν μια από τις σημαντικότερες παρουσίες της νεότερης Ελληνικής πεζογραφίας.