Από τη μια μέρα στην άλλη μπορείς να βρεθείς εκτός

Οι εκδόσεις redmarks, παρουσιάζουν το βιβλίο του Γιώργου Κεσίσογλου και της Κατερίνας Νικολοπούλου: «Από τη μια μέρα στην άλλη μπορείς να βρεθείς εκτός » Εργασία και ταυτότητες στην Ελλάδα της Κρίσης. Τη μελέτη προλογίζει ο επίκουρος καθηγητής ΑΠΘ, Αλέξανδρος Κιουπκιολής.

Το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να χαρτογραφήσει κριτικά τις ανταγωνιστικές αφηγήσεις περί εργασίας και επισφάλειας στο λόγο των νέων εργαζομένων στην Ελλάδα της «κρίσης».

Με ποιους τρόπους κατανοούν και περιγράφουν τις συνθήκες επισφαλούς εργασίας; Πώς αντιλαμβάνονται την αμειβόμενη εργασία και από ποιους συμβολικούς πόρους αντλούν για να μιλήσουν για τις εργασιακές ταυτότητές τους; Υπάρχουν εναλλακτικά εργασιακά φαντασιακά;

Απέναντι στα ερωτήματα αυτά, οι συγγραφείς δίνουν το λόγο στις εργαζόμενες-ους και αναλύουν τις αφηγήσεις τους, χρησιμοποιώντας εργαλεία της κριτικής λογοψυχολογίας. Την ίδια στιγμή, υπερβαίνοντας τα όρια της κοινωνικής ψυχολογίας, επιχειρούν να αναδείξουν τις νοηματοδοτήσεις της εργασίας που νομιμοποιούν το status quo και να εντοπίσουν εκείνες που αμφισβητούν το κυρίαρχο εργασιακό ήθος. Η ανάλυσή τους φωτίζει τις σκιές της σύγχρονης μεταδημοκρατικής συνθήκης, εμβαθύνοντας στις διαδικασίες συγκρότησης του «νεοφιλελεύθερου υποκειμένου», μέσα από ένα χειραφετητικό κριτικό πρίσμα.

Όπως σημειώνει ο Αλέξανδρος Κιουπκιολής στον πρόλογο, ανάμεσα σε άλλα:
«Η παρούσα μελέτη της Κατερίνας Νικολοπούλου και του Γιώργου Κεσίσογλου για την εργασία και τις ταυτότητες στην Ελλάδα της κρίσης είναι μια δημιουργική και επίκαιρη συμβολή σε αυτή την «άλλη» έρευνα, η οποία φωτίζει διαφορετικά το πολιτικό και διανοίγει εναλλακτικούς ορίζοντες στην πολιτική σκέψη και δράση. Αξιοποιώντας τη μεθοδολογία και το εννοιολογικό οπλοστάσιο της κριτικής λογοψυχολογίας και δουλεύοντας με ημιδομημένες συνεντεύξεις, χαρτογραφούν τους ποικίλους και αντιφατικούς τρόπους με τους οποίους σύγχρονα υποκείμενα της εργασίας νοηματοδοτούν και διαχειρίζονται την κρίση, την ίδια την εργασία και την υποκειμενική θέση τους σε αυτή ως εργαζόμενοι/ες (…) Η μελέτη της Νικολοπούλου και του Κεσίσογλου δεν μνημονεύει απλώς αυτή τη συντακτική «βιοεξουσία από τα κάτω» που στέκεται απέναντι στη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία. Αποτελεί η ίδια ζωντανή μαρτυρία της, τεκμήριο της πραγματικής δυνατότητας για μια άλλη συν-εργασία που δημιουργεί με χαρά και κόπο, παράγοντας από κοινού όχι μόνο μεταξύ των εμφανών πρωταγωνιστών (εδώ, των συγγραφέων) αλλά και με την κοινωνική πολλαπλότητα (εδώ, τις συνομιλήτριες και τους συνομιλητές).»