Les notions "Film pornographique" et "Film dincitation a la violence" en droit Francais

Το παρόν δοκίμιο θέτει τη νομική λογική στην υπηρεσία της ερμηνείας του γαλλικού δικαίου, με εκτεταμένη αναφορά στις διατάξεις του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου, αναζητώντας το περιεχόμενο των εννοιών «πορνογραφική ταινία» και «ταινία προτροπής στη βία». Στο πρώτο μέρος της μονογραφίας επιδιώκεται μια αρχική προσέγγιση των δύο εννοιών, μέσα από τη θεωρία του Προέδρου κ. Μιχαήλ Στασινοπούλου, ο οποίος κατατάσσει τις έννοιες που χρησιμοποιεί ο νομοθέτης σε νομικές («πορνογραφική ταινία») και ακαθόριστες («ταινία προτροπής στη βία»). Στο δεύτερο μέρος του δοκιμίου αναζητούνται τα δύο κριτήρια-αντικειμενικό και υποκειμενικό - βάσει των οποίων η Επιτροπή κατάταξης κινηματογραφικών έργων και το γαλλικό Συμβούλιο της Επικρατείας χαρακτηρίζουν μια ταινία ως πορνογραφική. Από τη δική του μεριά, ο Άρειος Πάγος δημιουργεί τρεις κατηγορίες πορνογραφικών ταινιών, υιοθετώντας, ως βάση διαίρεσης, το είδος των σεξουαλικών πράξεων που αναπαρίστανται. Αυστηρή κριτική ασκείται στη χρησιμοποίηση του υποκειμενικού κριτηρίου από την Επιτροπή και τον διοικητικό δικαστή που επιτρέπει να χαρακτηρίζονται ως πορνογραφικές, απλές, ερωτικές ταινίες soft-core. Αντιπροτείνεται, λοιπόν, η δημιουργία μιας ενδιάμεσης κατηγορίας, μεταξύ των ερωτικών και πορνογραφικών φίλμ, αυτής των ερωγραφικών ταινιών, ώστε ν’ αποφευχθεί η κατάταξη αμφιλεγόμενων δημιουργιών, όπως το πρόσφατο Baise-moi, στη λίστα των ταινιών «Χ». Κριτική ασκείται, επίσης, στην απόφαση της 30ής Ιουνίου 2000 του Συμβουλίου της Επικρατείας που χαρακτήρισε την πιο πάνω ταινία ως «πορνογραφικό μήνυμα προτροπής στη βία». Εντούτοις, η σημασία αυτής της απόφασης έγκειται στο ότι, μετά από ένα τέταρτο του αιώνα σιωπής, ο διοικητικός δικαστής προσέγγισε το περιεχόμενο της έννοιας «ταινία προτροπής στη βία». Η κατάταξη μιας ταινίας στη λίστα «Χ» επιφέρει βαριές οικονομικές και φορολογικές συνέπειες στην εκμετάλλευσή της. Εξ ου και η σημασία της αναζήτησης των κριτηρίων βάσει των οποίων η γαλλική διοίκηση και το Συμβούλιο της Επικρατείας προβαίνουν σ’ έναν τέτοιο χαρακτηρισμό. Άλλωστε, μία μελέτη που εξετάζει το περιεχόμενο εννοιών υπό το πρίσμα του γαλλικού δικαίου αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για τον Έλληνα νομικό που εργάζεται σ’ ένα διαφορετικό, αλλά συγγενές, νομικό πλαίσιο.