0
Your Καλαθι
Κι ας χαθώ
μια αληθινή ιστορία πίστης και διωγμού
Περιγραφή
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Κορέα βρίσκεται υπό Ιαπωνική κατοχή και της επιβάλλεται η λατρεία του Ήλιου. Η Έστερ Αν Κιμ, μια νεαρή δασκάλα μόλις 19 χρονών αποφασίζει να ορθώσει το ανάστημά της και να υποστηρίξει την Χριστιανική της πίστη. Η περιπέτειά της θα μπορούσε να είναι αυτή ενός κοριτσιού της διπλανής πόρτας…
"Ένα πρωινό του Ιανουαρίου, του πιο ψυχρού μήνα όλου του χρόνου, δυο άντρες δεσμοφύλακες και μια γυναίκα με μετέφεραν στον αντρικό τομέα της φυλακής και από εκεί με οδήγησαν σε ένα γραφείο. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι επρόκειτο να οδηγηθώ ενώπιον του δικαστηρίου. Ύψωσα τα μάτια μου στον ουρανό· το κρύο ήταν πολύ τσουχτερό. Ο ουρανός, τα σύννεφα, κι ο αέρας ακόμη, έμοιαζαν όλα παγωμένα, αλλά, παραδόξως, αυτό το γκρι, εχθρικό σύμπαν σήμερα μου φαινόταν ζεστό και φιλικό.
Ο δεσμοφύλακας, πετώντας μου ένα ζευγάρι ψάθινα σανδάλια, με διέταξε να τα βάλω. Έπειτα, τοποθέτησε στο κεφάλι μου ένα καπέλο τόσο πλατύ που, καλύπτοντας το κεφάλι και το πρόσωπό μου, έφτανε μέχρι τους ώμους μου. Μόνο τα μάτια μου ήταν κάπως ελεύθερα, αφού μπορούσα να δω μέσα από τις δυο μικροσκοπικές οπές που είχε. Έπειτα, αφού μου πέρασε χειροπέδες, με έδεσε μ’ ένα χοντρό σκοινί.
Ήταν μια φρικτή μέρα. Ο πατήρ Chae μαστιγώθηκε επειδή δε μπορούσε να βαδίσει γρήγορα και ξέμενε πίσω. Ένας νεαρός κρατούμενος, που ακόμη δεν είχε καταδικαστεί, τέθηκε επικεφαλής της πορείας. Με το που έμπηγε μια κραυγή ο δεσμοφύλακας, αυτός ξεκίναγε να τρέχει, με αποτέλεσμα πολλοί να πέφτουν και να ποδοπατούνται· το ίδιο και ο πατήρ Chae. Τα λευκά μαλλιά αυτού του αγίου μούσκευαν από το αίμα, ενώ άσπρα ρούχα του και ο παγωμένος δρόμος γέμιζαν με κόκκινες σταλαγματιές.
«Βιάσου Χριστέ μου, βιάσου», φώναξα απεγνωσμένα. «Αποθανάτισε με την ουράνια κάμερά σου αυτή τη θηριωδία. Δες πόσο άθλιος είναι αυτός ο διωγμός και πόσο πιστοί οι δούλοι σου!»
"Ένα πρωινό του Ιανουαρίου, του πιο ψυχρού μήνα όλου του χρόνου, δυο άντρες δεσμοφύλακες και μια γυναίκα με μετέφεραν στον αντρικό τομέα της φυλακής και από εκεί με οδήγησαν σε ένα γραφείο. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι επρόκειτο να οδηγηθώ ενώπιον του δικαστηρίου. Ύψωσα τα μάτια μου στον ουρανό· το κρύο ήταν πολύ τσουχτερό. Ο ουρανός, τα σύννεφα, κι ο αέρας ακόμη, έμοιαζαν όλα παγωμένα, αλλά, παραδόξως, αυτό το γκρι, εχθρικό σύμπαν σήμερα μου φαινόταν ζεστό και φιλικό.
Ο δεσμοφύλακας, πετώντας μου ένα ζευγάρι ψάθινα σανδάλια, με διέταξε να τα βάλω. Έπειτα, τοποθέτησε στο κεφάλι μου ένα καπέλο τόσο πλατύ που, καλύπτοντας το κεφάλι και το πρόσωπό μου, έφτανε μέχρι τους ώμους μου. Μόνο τα μάτια μου ήταν κάπως ελεύθερα, αφού μπορούσα να δω μέσα από τις δυο μικροσκοπικές οπές που είχε. Έπειτα, αφού μου πέρασε χειροπέδες, με έδεσε μ’ ένα χοντρό σκοινί.
Ήταν μια φρικτή μέρα. Ο πατήρ Chae μαστιγώθηκε επειδή δε μπορούσε να βαδίσει γρήγορα και ξέμενε πίσω. Ένας νεαρός κρατούμενος, που ακόμη δεν είχε καταδικαστεί, τέθηκε επικεφαλής της πορείας. Με το που έμπηγε μια κραυγή ο δεσμοφύλακας, αυτός ξεκίναγε να τρέχει, με αποτέλεσμα πολλοί να πέφτουν και να ποδοπατούνται· το ίδιο και ο πατήρ Chae. Τα λευκά μαλλιά αυτού του αγίου μούσκευαν από το αίμα, ενώ άσπρα ρούχα του και ο παγωμένος δρόμος γέμιζαν με κόκκινες σταλαγματιές.
«Βιάσου Χριστέ μου, βιάσου», φώναξα απεγνωσμένα. «Αποθανάτισε με την ουράνια κάμερά σου αυτή τη θηριωδία. Δες πόσο άθλιος είναι αυτός ο διωγμός και πόσο πιστοί οι δούλοι σου!»
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
