Διδακτική της Αρχαίας Γλώσσας ΙΙ

Λέγεται ότι, επειδή οι Μιλήσιοι κατηγορούσαν τον Θαλή για την φτώχεια του και υποστήριζαν ότι η φιλοσοφία του είναι ανώφελη, εκείνος, όταν πρόβλεψε, ενώ ακόμη ήταν χειμώνας, χάρη στις αστρονομικές του παρατηρήσεις, ότι η σοδειά από τις ελιές θα ήταν μεγάλη, μάζεψε ένα μικρό χρηματικό ποσό, καπάρωσε με αυτό όλα τα ελαιοτριβεία της Μιλήτου και της Χίου με φτηνό νοίκιο, επειδή κανείς δεν βρέθηκε να πλειοδοτήσει.
Όταν λοιπόν ήρθε ο καιρός της συγκομιδής και ξαφνικά πολλοί ελαιοπαραγωγοί ζητούσαν όλοι μαζί ελαιοτριβεία, ο Θαλής τους τα νοίκιασε με όρους που εκείνος ήθελε. Μάζεψε έτσι πάρα πολλά χρήματα και απέδειξε ότι είναι πάρα πολύ εύκολο για τους φιλοσόφους να πλουτίσουν, εάν τυχόν το θελήσουν. Δεν είναι όμως αυτός ο στόχος της φιλοσοφίας.

Η φιλοσοφία, η οποία επανειλημμένως κατηγορήθηκε ότι "αιθεροβατεί", ως αδύναμη να λύσει καθημερινά-απλά προβλήματα, μέσω του κειμένου αυτού αποκαθίσταται. Και μαζί της ο φιλοσοφών, ο άνθρωπος του πνεύματος, ο οποίος διαθέτει την ικανότητα, εάν χρειαστεί, να δει την ζωή πιο ρεαλιστικά. Κι αν συχνά δεν προβαίνει σε κάτι τέτοιο, δεν σημαίνει ότι περιφρονεί τα αγαθά της ζωής, αλλά ότι προσπαθεί να υψώσει την ζωή σε σφαίρες μη "χρησιμοθηρικές". Ποιος, εξάλλου, θα υποστήριζε ότι η κλασική φιλοσοφία, θεμέλιο ενός ολόκληρου πολιτισμού, θα γεννιόταν από μία σκέψη που ξεκινά από και καταλήγει σέ καθημερινά προβλήματα;