Ποίηση

τα δέντρα δε θα μαραθούν? έφηβος αγλαός,
δε θα πάψεις ποτέ να μελωδείς, και το φιλί,
ποτέ δε θα το δώσεις, Εραστή? πλησίασμα
θα μένει ο ανδρείος πόθος σου – όμως μη
θρηνείς: ποτέ κι αν δε χαρείς, παντοτινά
εκείνη θα ?ναι όμορφη, κι εσύ ερωτικός.

Διακόσια μετά τον θάνατο του σε ηλικία μόλις 25 χρονών ο Τζων Κητς (1795-1821) παραμένει από τους δημοφιλέστερους ποιητές όλων των εποχών: η σύντομη ζωή του εμπνέει συγγραφείς και σκηνοθέτες, ποιήματά του αναδημοσιεύονται συνεχώς διαδικτυακά και συγκινούν. Η εποχή μας, γράφει ο κορυφαίος Άγγλος κριτικός Χ. Μπλουμ, δείχνει να προτιμά ποιήματα του Κητς «ίσως και από όλη την αγγλική ποίηση μετά τα μέσα του 17ου αιώνα», ενώ ο Μπόρχες στο αφιερωμένο στον Κητς ποίημά του μιλά για «τρομερή ομορφιά» που προβάλλει ανάμεσα σε λονδρέζικους δρόμους, ερωτικά χείλη, αηδόνια και υδρίες: «δεν είσαι η στάχτη, είσ’ η φωτιά. Η αποθέωση» γράφει απευθυνόμενος στον πρόωρα χαμένο ποιητή.

Στο βιβλίο ανθολογείται και μεταφράζεται ένας μεγάλος αριθμός ποικίλων ποιημάτων του Τζων Κητς. Μεταξύ αυτών χαρακτηριστικά σονέτα, όλες οι περίφημες ωδές καθώς και το επικολυρικό Η πτώση του Υπερίωνα. Πολλά από τα ποιήματα αυτά μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά και η μετάφραση δίνει απόλυτη προσοχή στους στιχουργικούς τρόπους. Την έκδοση συμπληρώνουν αναλυτικά σχόλια και κριτικό επίμετρο με πλήθος πληροφορίες.?