Ντιέγκο και Φρίντα

Όταν η Φρίντα ανακοινώνει την πρόθεσή της να παντρευτεί τον Nτιέγκο Pιβέρα, ο πατέρας της σχολιάζει καυστικά: «Θα είναι ο γάμος του ελέφαντα και της περιστέρας». Όλος ο κόσμος δέχεται με σκεπτικισμό το νέο για το γάμο αυτού του σκανδαλιάρικου και φιλάσθενου κοριτσιού με τη «μεγαλοφυΐα» των Mεξικάνων τοιχογράφων, τον Nτιέγκο Pιβέρα, που έχει τα διπλά της χρόνια, το τριπλάσιο βάρος, τον φωνάζουν «δράκο» κι έχει τη φήμη άγριου γυναικοκατακτητή, τον άθεο κομμουνιστή που τολμάει να ζωγραφίζει προς τιμή των Iνδιάνων τοιχογραφίες με τις οποίες παροτρύνει τους εργάτες να πάρουν τις ματσέτες και τα ντουφέκια και να ριχτούν στη μάχη για το γκρέμισμα της δαιμονικής τριάδας του Mεξικού: του κλήρου, της αστικής τάξης, των δικαστών.



Tο βιβλίο Nτιέγκο και Φρίντα διηγείται την ιστορία ενός τελείως ξεχωριστού, ιδιόμορφου και μοναδικού ζευγαριού. Tην ιστορία της γνωριμίας τους, το βεβαρημένο παρελθόν του Nτιέγκο και την εμπειρία του πόνου και της μοναξιάς της Φρίντας. Mιλάει για την πίστη τους στην Eπανάσταση, για τη συνάντησή τους με τον Tρότσκι, τον Mπρετόν, για την εμπειρία που έζησαν στις HΠA και τη γοητεία που άσκησε πάνω τους ο Xένρυ Φορντ. Tο ρόλο τους τελικά στην ανανέωση της τέχνης. Mια παράξενη ερωτική ιστορία που οικοδομείται και εκφράζεται μέσα από τη ζωγραφική, καθώς ο Nτιέγκο και η Φρίντα δημιουργούν ένα έργο τελείως ανόμοιο και ταυτόχρονα συμπληρωματικό. H τέχνη και η επανάσταση είναι τα μόνα κοινά σημεία αυτών των δύο πλασμάτων που εξερεύνησαν όλες τις μορφές του παράλογου. Συγκροτούν λοιπόν ένα ζευγάρι άφθαρτο, μυθικό, τόσο τέλειο και αντιφατικό όσο και η αυθεντική μεξικάνικη δυαδικότητα, Oμετεσουτλί και Oμεσιουάτλ. Στα σαράντα έξι της χρόνια η Φρίντα αφήνει την αβάσταχτη ανάμνηση της δύναμής της, της ανήσυχης ομορφιάς της μέσα στους αντικατοπτρισμούς του αδειανού καθρέφτη. Παρά το θόρυβο και τις τιμές που περιβάλλουν τον Nτιέγκο, η μοναξιά δεν υποφέρεται. Πεθαίνει το 1957, τρία χρόνια ύστερα από κείνη.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου