Μόντο και άλλα διηγήματα

Ο Λε Κλεζιό οφείλει σε αρκετές ξένες επιρροές την πολιτιστική του οπτική. Ο ίδιος αναφέρει στα έργα που κατέχουν περίοπτη θέση μεταξύ των αναγνωσμάτων του αυτά των ποιητών John Keats και W.H. Auden. Παραδέχεται κυρίως την επίδραση του J.D. Salinger τον οποίο διαβάζει πιο συχνά, του William Faulkner και του Ernest Hemingway. Από τον πρώτο, ο Λε Κλεζιό κρατά την αντιπαράθεση ανάμεσα στο ατομικό και το ευρύτερο, το κοινωνικό. Από τον δεύτερο το λυρισμό (όλο και περισσότερο πιο φανερό στο έργο του) και την επιρροή του εσωτερικού, ενδόμυχου μονολόγου, της "ροής της συνείδησης". Από τον τρίτο κρατά τα βήματα του συγγραφέα-περιηγητή. Εξίσου επηρεασμένος εμφανίζεται από το μυστικισμό του Λωτρεαμόν, πάνω στον οποίο γράφει μια θέση και εκδίδει πολυάριθμα άρθρα και προλόγους.
Επιπλέον επιρροή τού ασκείται από συγκεκριμένες ιδέες του Ανρί Μισώ (εχθρότητα απέναντι στην κοινωνία, χρήση των ναρκωτικών ως επέκταση της συνείδησης), στον οποίο αφιερώνει μία διατριβή του κατά τη διάρκεια των σπουδών του. Αξιοσημείωτη και η επίδραση του ασυμβίβαστου πνεύματος του Αντονέν Αρτώ τον οποίο ο Λε Κλεζιό χαιρετίζει ως πρόδρομο του ονείρου ενός κόσμου νέου όπου όλα είναι δυνατά. Τελικά, ο Λε Κλεζιό αποδεικνύεται ακόρεστος και ανικανοποίητος αναγνώστης, παθιασμένος με την ανακάλυψη νέων οριζόντων, όπως το εκδηλώνει με την έκδοση δοκιμίων σχετικών με συγγραφείς ποικίλων καταβολών και προσανατολισμών όπως η Margaret Mitchell, ο Lao She, ο Thomas Mofolo, ο V.S. Naipaul και άλλοι. Αυτή η εξέλιξη αναδύεται με έργα-δημιουργήματα της φαντασίας που πραγματεύονται τα θέματα του ταξιδιού, της παραίσθησης και του στοχασμού και βρίσκουν μια ευνοϊκή απήχηση από το κοινό αρχίζοντας από το Mondo et autres histoires (1978) και κυρίως με την Έρημο που εκδόθηκε το 1980.