Ανθολογία νεοελληνικής σατιρικής ποίησης

[...] Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σατιρική ποίηση, με την ευρύτερη σημασία του όρου, είναι κατεξοχήν ποίηση "πολιτική". Δεν δίνει μόνο τη διάσταση της πολιτικής (ή στενά κομματικής) ζωής μιας εποχής, αλλά και των δομών της κοινωνίας: των ηθών, του συστήματος των αξιών πού κυριαρχούν στην πολιτική, κοινωνική, οικονομική, εκκλησιαστική κλπ. ζωή της. Γίνεται, αν Θέλετε, ο καθρέφτης των κοινωνικών αγώνων παρ' όλες τις τυχόν παραμορφώσεις ή υπερβολές, που εν τούτοις δεν αφαιρούν τίποτα από την αξία της και σαν "ντοκουμέντου".
Εμπεριέχει, κατά κανόνα, η σάτιρα (αλλά και οι ατυχέστερες επιφανειακές ευθυμογραφικές περιπτώσεις) όλα τα στοιχεία πού συνθέτουν την δοσμένη κοινωνία, την οποία με τρόπο "σατιρικό" κρίνει, νουθετεί, επικροτεί ή απορρίπτει ο ποιητής. Κοντολογίς γράφει την ιστορία και μάλιστα από μια σκοπιά προχωρημένη, δηλ. απαλλαγμένη θέλω να πω από διάφορα "ταμπού". Αυτό πού λέμε συχνά "προοδευτική". Γιατί αλίμονο -κι αυτό είναι πασίγνωστο -σατιρική ποίηση χωρίς ελευθερία δεν ευδοκιμεί.
Η "Ανθολογία νεοελληνικής σατιρικής ποίησης" δεν είναι τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο από ένα "Πανόραμα" μιας διαδρομής τριών, περίπου, αιώνων νεοελληνικής ζωής μέσα από τα σατιρικά ποιητικά κείμενα της κάθε εποχής. Και μ' αυτή την έννοια το βιβλίο αυτό είναι όχι μόνο ευχάριστο αλλά και διδαχτικό.