Ταμ-Ταμ και Νανά

Ο Ταμ-Ταμ αγαπούσε τη Νανά... Ντρεπόταν όμως να της το πει!

Η Νανά αγαπούσε τον Ταμ-Ταμ... Ντρεπόταν όμως να του το πει!





ΚΡΙΤΙΚΗ



Ο νεαρός Ταμ-Ταμ, γορίλας, κάτοικος ζούγκλας, αγαπά μυστικά τη γειτονοπούλα του τη Νανά. Κι αυτή τον αγαπά, αλλά δεν εκδηλώνεται. Ντροπαλοί κι οι δυο τους, τραγουδούν μονάχοι τούς καημούς ενός αφανέρωτου έρωτα: «Αχ, ας μπορούσαν να σου πούνε τα φιλιά/ έτσι όπως σου τα στέλνω ένα ένα/ αυτά που νιώθει ενός γορίλα η καρδιά/ όταν χτυπάει δυνατά για σένα..» αναστενάζει ο Ταμ-Ταμ. Και η Νανά: «Δε με νοιάζει αν έχει ήλιο ή συννεφιά/ αν είναι πράσινα ή χρυσαφιά τα φύλλα!/ Βλέπω μόνο τη δική σου ζωγραφιά/ κι αυτό μου φτάνει, αγαπημένε μου γορίλα...»

Ο Ταμ-Ταμ είναι σωματώδης. Και μικροκαμωμένη η Νανά. Ιδού το πρόβλημα. Διότι οι δύο ερωτευμένοι έχουν τις αμφιβολίες τους, βυθίζονται σε σκέψεις όπως «Μπορεί ένας άχαρος χοντρός κάτι να περιμένει;» ή «Τι άραγε μπορεί να βρει σε μια αδύνατη μικρή;» αγωνιούν χώρια. Εως ότου ο ερωτευμένος γορίλας αποφασίζει να αδυνατίσει και η αγαπημένη του αρχίζει να υπερσιτίζεται. Πιστεύουν ότι πλησιάζοντας ο ένας τις διαστάσεις του άλλου, μοιάζοντας δηλαδή, ίσως έχουν περισσότερες πιθανότητες να αγαπηθούν από το ποθητό μεν, απλησίαστο δε πρόσωπο...

Αλλά όταν ο έρωτας κατοικήσει στην καρδιά οποιουδήποτε πλάσματος, δεν κοιτά διαστάσεις, χαρακτηριστικά, γνωρίσματα. Δεν είναι κριτής ο έρωτας, γνωστό. Κι έτσι οι προσπάθειες των δύο ερωτευμένων ζώων ήταν περιττές. Τέλος καλό, βέβαια, γιατί ο Ταμ-Ταμ απλώνει το χέρι και τραγουδά στην κοπέλα του: «Σ' αγάπησα με μια ματιά, είμαι δικός σου τώρα πια!»

Πρόκειται για χαρούμενο και χαριτωμένο βιβλίο με πολύ ωραία, πολύ εκφραστική και μοντέρνα εικονογράφηση. Η έμμετρη μεταφορά του στη γλώσσα μας και εύστοχη και εύηχη είναι, ό,τι πρέπει για μικρούς αναγνώστες. Και δεν είναι όσο απλοϊκή φαίνεται η ιστοριούλα. Μιλά ευφυώς και με πολύ κέφι για την αγάπη, που αδιαφορεί για ομοιότητες ή διαφορές.

Προσχολική ή πρώτη σχολική ηλικία.



ΕΛΕΝΗ ΣΑΡΑΝΤΙΤΗ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 09/09/2005