0
Your Καλαθι
Κοκό
Οκτασέλιδο, τεύχος 114
Έκπτωση
10%
10%
Περιγραφή
Το έργο του γάλλου θεατρικού συγγραφέα Μπερνάρ-Μαρί Κολτές (1948-1989) «Κοκό», περιλαμβάνει τρεις σκηνές και είναι ένας διάλογος της Κοκό Σανέλ (1883-1971) και της υπηρέτριάς της Κονσουέλο. Στην πρώτη σκηνή η Κοκό επικρίνει τη φιλαρέσκεια της Κονσουέλο, πρώτα για τη μανία της να βάζει κοκκινάδι στα χείλη της καθώς επίσης και για τα ψηλοτάκουνά της. Η Κονσουέλο προσπαθεί να δικαιολογήσει τη στάση της. Στη δεύτερη σκηνή η Κοκό της δίνει οδηγίες για τις εργασίες που οφείλει να κάνει στο σπίτι, εφόσον εκείνη είναι ετοιμοθάνατη. Η υπηρέτρια όμως επαναστατεί και αρνείται να τακτοποιήσει το σπίτι, εφόσον η κυρία του σπιτιού πεθαίνει. Στην τρίτη σκηνή η Κονσουέλο ζητά από την κυρία να είναι καλή μαζί της και της υπόσχεται να μην την εγκαταλείψει ως το τέλος.
Το έργο γράφτηκε μετά τον «Ρομπέρτο Τσούκο», δηλαδή στο τέλος του 1988. Ο Κολτές, γοητευμένος από την προσωπικότητα και το ταμπεραμέντο ενός από τα πιο εμβληματικά πρόσωπα του κόσμου της μόδας, της Κοκό Σανέλ, την παρουσιάζει τη στιγμή που βρίσκεται σε πανικό καθώς αισθάνεται ότι οι δυνάμεις της την εγκαταλείπουν και ο θάνατος πλησιάζει. Απέναντί της βρίσκεται η υπηρέτριά της Κονσουέλο. Η Κοκό χρησιμοποιεί τις τελευταίες δυνάμεις που της έχουν απομείνει για να αντιπαρατεθεί με την Κονσουέλο που είναι πολύ νεώτερή της, θα επιζήσει μετά από αυτήν και η ίδια θα πάψει να είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού. Έρχεται η στιγμή που ενώ δείχνει ένα χαρακτήρα πολύ έντονο, εντούτοις υπάρχουν φορές που λυγίζει. Η υπηρέτρια από την άλλη επαναστατεί ή επιτίθεται στην κυρία και δημιουργείται ανάμεσά τους ένα σαδομαζοχιστικό παιχνίδι, ένα παιχνίδι σαν το κρυφτό ή μια παρτίδα σκάκι με τον θάνατο, κάτω από τα μάτια του οποίου οι δυο ηρωίδες παλεύουν και αλληλοσπαράζονται με μια δύναμη που μπορεί να είναι η δύναμη της απελπισίας. Ο συγγραφέας με μια σπινθηροβόλα γλώσσα, υφαίνει ένα δράμα που αιωρείται ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ, ανάμεσα στον οίκτο και την ωμότητα, την κωμωδία και την τραγωδία. Τοποθετεί δε τα δυο αυτά πρόσωπα σε ένα περίκλειστο χώρο, ανάμεσα σε δυο κόσμους, μεταξύ ουρανού και γης.
Το έργο γράφτηκε μετά τον «Ρομπέρτο Τσούκο», δηλαδή στο τέλος του 1988. Ο Κολτές, γοητευμένος από την προσωπικότητα και το ταμπεραμέντο ενός από τα πιο εμβληματικά πρόσωπα του κόσμου της μόδας, της Κοκό Σανέλ, την παρουσιάζει τη στιγμή που βρίσκεται σε πανικό καθώς αισθάνεται ότι οι δυνάμεις της την εγκαταλείπουν και ο θάνατος πλησιάζει. Απέναντί της βρίσκεται η υπηρέτριά της Κονσουέλο. Η Κοκό χρησιμοποιεί τις τελευταίες δυνάμεις που της έχουν απομείνει για να αντιπαρατεθεί με την Κονσουέλο που είναι πολύ νεώτερή της, θα επιζήσει μετά από αυτήν και η ίδια θα πάψει να είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού. Έρχεται η στιγμή που ενώ δείχνει ένα χαρακτήρα πολύ έντονο, εντούτοις υπάρχουν φορές που λυγίζει. Η υπηρέτρια από την άλλη επαναστατεί ή επιτίθεται στην κυρία και δημιουργείται ανάμεσά τους ένα σαδομαζοχιστικό παιχνίδι, ένα παιχνίδι σαν το κρυφτό ή μια παρτίδα σκάκι με τον θάνατο, κάτω από τα μάτια του οποίου οι δυο ηρωίδες παλεύουν και αλληλοσπαράζονται με μια δύναμη που μπορεί να είναι η δύναμη της απελπισίας. Ο συγγραφέας με μια σπινθηροβόλα γλώσσα, υφαίνει ένα δράμα που αιωρείται ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ, ανάμεσα στον οίκτο και την ωμότητα, την κωμωδία και την τραγωδία. Τοποθετεί δε τα δυο αυτά πρόσωπα σε ένα περίκλειστο χώρο, ανάμεσα σε δυο κόσμους, μεταξύ ουρανού και γης.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
