Η τελευταία καληνύχτα

"Όλοι εμείς, του '60 η γενιά, περάσαμε μέσα από τα γεγονότα που θαρρούσαμε ότι μας δικαίωναν, αλλά και μέσα από τα τανκ του Απρίλη του '67 που μας μαστίγωσαν. Επιζήσαμε. Χωρίς πολλές απώλειες. Τελειώσαμε το Πανεπιστήμιο δουλεύοντας από δω κι από κει βγάζοντας χαρτζιλίκι, άλλος μεγάλο κι άλλος μικρό, δείξαμε ποιοι ήμασταν και τι θέλαμε. Το '67 "κρυφτήκαμε" ή απλώς επιζήσαμε
λάθρα βιώνοντας, ματώσαμε λίγο ή πολύ, ή και καθόλου, μέσα ή και έξω από το Πολυτεχνείο, είπαμε τις αλήθειες και τα ψέματά μας, αμπαρωθήκαμε πίσω από μύθους που μόνοι μας φτιάξαμε και συντηρήσαμε, μπήκαμε στη ζωή με "τα μούτρα", ο καθένας στο δικό του μεροκάματο. Δεχτήκαμε ο καθένας τα δικά του τραύματα κι ανταμώσαμε τη Μεταπολίτευση τραυματίες μεν αλλά ώριμοι. Όλοι παιδιά της χαμένης γενιάς, παιδιά που γεννήθηκαν στον Εμφύλιο και λίγο μετά πέρασαν μέσα από τις ίδιες μυλόπετρες.

Ένα απλό, σαν κι εμάς παιδί είναι κι ο ήρωας της "Τελευταίας καληνύχτας". Όχι κραυγαλέο θύμα. Κλασικό. Γενναίο πριν απ΄ το τελευταίο του δρομολόγιο".