Η πιατέλα και άλλα εύθραυστα

«Μα βέβαια και ήταν λυπημένος ο σκύλος, αφού ξέμεινε χωρίς καθοδήγηση. Ποιος νομίζεις κρυβόταν πίσω απ' τα βουβά τηλέφωνα στην "Ελευθερολαλία;" Ένας αδίστακτος σκύλος τρομοκράτης, άλαλος απ' τα κατορθώματά του, μην ξεχνάς πως κι η ημερομηνία γέννησής του στη Μόσχα ήταν συμβολική: τη μέρα του πραξικοπήματος κατά του Γκορμπατσώφ. Ένας κομμουνιστής, πραξικοπηματίας σκύλος, διόλου τυχαίος! Στο επόμενο τηλεφώνημα στην εφημερίδα η ανθρώπινη φωνή που ακουγόταν δεν ήταν παρά η μετάφραση του σκυλοανακοινωθέντος!»





Η δημιουργία μιας νέας οικογένειας, οι χαρές και οι αγωνίες για το μεγάλωμα των παιδιών αλλά και προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανή η ερωτική και συντροφική σχέση δεν σβήνουν το παρελθόν. Καθώς ο χρόνος περνά, οι ηρωίδες της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου κατακλύζονται από νοσταλγικές αναμνήσεις για τις παιδικές απολαύσεις και τους πόνους ή για την εμπειρία της ενηλικίωσης, με αποτέλεσμα να βρίσκονται στην πεζογραφική σκηνή παρόντες όλοι. Τα σημερινά παιδιά αλλά και οι γονείς τους τον καιρό που ήταν παιδιά, οι γιαγιάδες και οι θείοι, χθεσινοί και σημερινοί, σε τέσσερις δροσερές νουβέλες γραμμένες σε γλώσσα γεμάτη τρυφερότητα και παλμό.