Η μνήμη του χρόνου

Ένα τροχαίο στην Εθνική Οδό. Κλάματα, στριγκλιές, αίμα...

Ξαφνικά γίνεται αόρατη και βρίσκεται σε έναν άλλο κόσμο. Έναν κόσμο περίεργο, σκοτεινό. Συναντά νεκρούς όπως αυτή, που περιδιαβαίνουν, πιο σοφοί, πιο αθόρυβοι, πιο ουσιαστικοί.

Ανάμεσά τους όμως κυκλοφορούν και κάποια άλλα πλάσματα, αλλόκοτα, βασανισμένα. Είναι τα αληθινά πρόσωπα των ζωντανών. Αντρες και γυναίκες που στον πάνω κόσμο φορούν τη μάσκα του καθωσπρεπισμού, υιοθετούν ψεύτικες συμπεριφορές και συμβιβάζονται, ενώ οι ψυχές τους, τα πραγματικά τους πρόσωπα είναι σαν τέρατα που θέλουν να βγουν να κατασπαράξουν όσους τους έχουν πονέσει.

Εκεί κάπου βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή. Μια γραμμή όπου δίνεται η πιο μεγάλη μάχη των ανθρώπων. Η μάχη της γυμνής, σκληρής αλήθειας με το μασκαρεμένο, φτιασιδωμένο ψέμα. Η μάχη των «πρέπει» με τα «θέλω».

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου