Τα δύο ευ της ευτυχίας

Το βιβλίο «τα δύο ευ της ευτυχίας» έχει τη μορφή ενός οδοιπορικού ανάγνωσης των Ηθικών Νικομαχείων: καταγράφει, κάθε φορά, τις δυσκολίες που συναντά ο αναγνώστης, τις γνώσεις που αποκτά, τις προσμονές του, την απογοήτευση ή τον ενθουσιασμό του, και του δείχνει πώς να αποκωδικοποιεί το αριστοτελικό κείμενο. Ταυτόχρονα, συνιστά μια συνολική, και ενίοτε πρωτότυπη, πρόταση κατανόησης της αριστοτελικής ηθικής. Δεν αρκείται σε μια ακαδημαϊκή έκθεση των βασικών της θέσεων αλλά επιχειρεί την υπεράσπισή τους τόσο με φιλοσοφικά επιχειρήματα (χωρίς τη χρήση δυσνόητων όρων) όσο και με την επίκληση πολλών παραδειγμάτων από την καθημερινή εμπειρία. Γι’ αυτό και ο τίτλος του βιβλίου μάς προσκαλεί να συνδέσουμε όσα θα μάθουμε με μια αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε την ευτυχισμένη ζωή, τη δική μας ζωή.

Η πρωτοτυπία της παρούσας εισαγωγής, πέρα από την αμεσότητα του ύφους της, είναι διπλή: έγκειται στο ότι έχει οργανωθεί με βάση την ανάλυση εκτενών αποσπασμάτων από τα Ηθικά Νικομάχεια και τα Πολιτικά (που παρατίθενται στο πρωτότυπο και σε μετάφραση) και στο ότι, λαμβάνοντας υπόψη διαφορετικές ερμηνείες, επιτρέπει στο κείμενο να αναδείξει τις αμφισημίες και τον πλούτο του. Το βιβλίο ξεκινά πλάθοντας μια ιστορία για τον Αριστοτέλη και τον γιο του Νικόμαχο, και τελειώνει βρίσκοντας την ίδια ιστορία μέσα σε δύο πίνακες του Ρέμπραντ.


Περιεχόμενα:

Μια ανθρώπινη, πολύ ανθρώπινη, ιστορία

Εισαγωγή: Τι εννοούμε με τον όρο «αριστοτελική ηθική»;

1. Ευδαιμονία: αυτό που όλοι ομολογούν ότι επιδιώκουν
1.1 Μια ζωή γεμάτη δράση
1.2 Ευδαιμονία και πολιτική επιστήμη
1.3 Κοιτώντας τους βίους των ανθρώπων
1.4 Όταν ο πλουτισμός γίνεται τέχνη της ζωής
1.5 Τα τρία κριτήρια της ευδαιμονίας
1.6 Το «έργο του ανθρώπου» ή: ο άνθρωπος δεν φτιάχτηκε για να κοιμάται

2. Οι ηθικές αρετές: «μάλλον, το άπαν»
2.1 Διανοητικές και ηθικές αρετές
2.2 Ηθικές αρετές και ηδονή
2.3 Τρεις τρόποι να μιλάμε για την ηθική αρετή
2.4 Τι επιδιώκουμε και τι αποφεύγουμε στη ζωή
2.5 Η ηθική αρετή είναι συνήθεια, όχι πάθος, και αποτελεί μέσον
2.6 Η ανδρεία και η μεγαλοψυχία
2.7 Περιγράφοντας μια ηθική πράξη

3. Η δικαιοσύνη: πέρα από τη νομιμότητα
3.1 Τι εννοούμε μιλώντας για «δικαιοσύνη»;
3.2 Είναι η δικαιοσύνη επιστήμη;
3.3 Δικαιοσύνη και πλεονεξία
3.4 Τα δύο είδη της δικαιοσύνης
3.5 ?πιείκεια: επανορθώνοντας τους νόμους
3.6 Δικαιοσύνη: κρατώντας ίσες αποστάσεις

4. Οι τρεις σφετερίστριες των αρμοδιοτήτων της φρόνησης: επιστήμη, σοφία, τέχνη
4.1 Ο ορθός πρακτικός λόγος
4.2 Τα αιώνια και όσα περνούν από το χέρι μας
4.3 Επιστήμη και σοφία
4.4 Η τέχνη

5. Φρόνηση: στην καρδιά της πρακτικής αλήθειας
5.1 Η φρόνηση ως η αρετή της προαίρεσης
5.2 Βούλευσις και δεινότητα: διαλέγοντας τον τρόπο
5.3 Αίσθηση: μα είναι άδικο, δεν το βλέπεις;
5.4 Ο ορισμός της φρόνησης και το αντικείμενό της
5.5 Η φρόνηση του πολιτικού

6. Όσοι δεν είναι φρόνιμοι: φαυλότητα, εγκράτεια, ακρασία, θηριωδία 6.1 «Δεν το ήθελα, συγγνώμη»: το ακούσιο
6.2 Ο φαύλος, ή πώς να αναγνωρίζεις τους ενάρετους
6.3 Εγκράτεια
6.4 Ακρασία
6.5 Ο θηριώδης: πέρα από το κακό

7. Απενοχοποιώντας την ηδονή
7.1 Η ηδονή και τα ?νδοξα
7.2 Ηδονή: δράση χωρίς εμπόδια
7.3 Η φαινομενολογία της ηδονής
7.4 Ηδονές και δραστηριότητες
7.5 Πες μου τι κάνεις να σου πω πώς ηδονίζεσαι

8. Η φιλία: ένας προνομιακός χώρος αμοιβαίας ορατότητας
8.1 Φίλοι παντού αλλά πολλών ειδών. Πρώτες απορίες
8.2 Η φιλία είναι δραστηριότητα
8.3 Γιατί χρειάζεται φίλους ο αγαθός;
8.4 Πόσο μου αρέσει η αίσθηση ότι ζεις

9. Ευδαιμονία πρώτης και δεύτερης τάξεως
9.1 Φρόνηση και σοφία: διεκδικώντας τα πρωτεία
9.2 Η τέλεια ευδαιμονία
9.3 Ευδαιμονία δεύτερης τάξεως
9.4 Η σαγήνη του θεωρητικού βίου
9.5 Σε ποιους απευθύνονται τα Ηθικά Νικομάχεια;

Βιβλιογραφία

Πίνακας ονομάτων

Πίνακας χωρίων